55:303
303
EPIST.
IOHANNIS
304
ita
omnes
iu
ipso
unum
essent.
Nam
habent
improbi
quoque
mutuam
inter
se
coniunctionem,
sed
extra
Deum:
imo
ut
se
a
Deo
magis
ac
magis
alienent:
quod
malorum
omnium
extremum
est.
Haec
vero
(sicuti
iam
dictum
est)
unica
nostra
est
beatitudo,
a
Deo
recipi
in
gratiam,
ut
vere
illi
in
Christo
uniti
simus:
de
qua
Iohan.
17.
capite.
In
summa,
pronuntiat
Iohannes,
quemadmodum
adoptati
sunt
a
Christo
apostoli
in
fratres,
ut
collecti
in
unum
corpus
Deo
simul
adhaereant:
ita
se
hoc
cum
reliquis
collegis
agere,
ut
sacrae
huius
ac
beatae
unitatis
multi
sint
consortes.
4.
Ut
gaudium
vestrum.
Nomine
pleni
gaudii
melius
integram
et
perfectam
beatitudinem
exprimit,
quam
ex
evangelio
consequimur.
Simul
admonet
fideles
ubinam
defixos
habere
debeant
omnes
suos
affectus.
Terum
est
proverbium
illud,
ubi
est
thesaurus
noster,
ibi
esse
cor
nostrum
(Matth.
6,
21).
Quisquis
ergo
vere
percipit
quid
valeat
illa
cum
Deo
societas
y
hac
una
abunde
contentus
est,
nec
amplius
variis
desideriis
aestuat.
Dominus
calix
meus
(inquit
David
[Psal.
16,
5])
et
haereditas
mea.
Funes
mihi
ceciderunt
in
praeclaram
sortem.
Eodem
modo
Paulus
(Philip.
3,
8)
sibi
omnia
pro
stercoribus
esse
praedicat,
ut
possideat
unum
Christum.
Quare
is
demum
in
evangelio
profecit,
qui
se
Dei
communicatione
beatum
existimans,
in
ea
sola
acquiescit:
sicque
eam
praefert
toti
mundo,
ut
eius
causa
omnia
relinquere
sit
paratus.
5.
Et
haec
est
promissio.
Non
minus
probo
quod
reddidit
vetus
interpres
:
haec
est
annuntiatio.
Quamvis
enim
ITCaYyeXia
Graecis
promissionem
saepius
significet:
quia
tamen
generaliter
hic
loquitur
Iohannes
de
testimonio
cuius
paulo
ante
meminit,
videtur
contextus
potius
exigere
alterum
illum
sensum:
nisi
forte
sic
resolvas:
promissio,
quam
vobis
afferimus,
hoc
secum
trahit,
vel
hanc
conditionem
habet
annexam.
Hoc
modo
nobis
constabit
mens
apostoli.
Neque
enim
hic
vult
complecti
totam
evangelii
doctrinam:
sed
ostendit
hoc
requiri,
si
Christo
et
eius
bonis
frui
volumus,
ut
Deo
simus
in
iustitia
et
sanctitate
conformes.
Quemadmodum
et
Paulus
dicit
secundo
ad
Titum
capite:
apparuit
gratia
Dei
salutifera
omnibus,
ut
abnegata
impietate,
et
mundanis
desideriis,
sobrie
et
iuste
et
sancte
vivamus
in
hoc
sacculo.
Nisi
quod
hic
metaphorice
in
luce
ambulandum
esse
docet,
quia
Deus
lux
est.
Porro
quum
Deum
nunc
vocet
lucem,
nunc
dicat
esse
in
luce,
non
sunt
nimis
urgendae
voces.
Cur
Satan
vocetur
princeps
tenebrarum,
satis
notum
est:
ergo
quum
Deus
ex
adverso
pater
lucis
et
lux
vocatur,
primum
intelligamus,
nihil
in
eo
esse
nisi
liquidum,
purum,
et
sincerum
:
deinde
qui
suo
fulgore
sic
omnia
illustrat,
ut
nihil
vitiosum
aut
contortum,
nullas
maculas
vel
sordes,
nullam
hypocrisim
vel
fraudem
latere
|