29:303
303
HOMILIA
VI.
304
potestate,
liberandos
atque
eruendos
esse.
Caeterum,
Praeterquam
quod
in
ha*
misera
et
caduca
vita,
mille
licet
miseriis
obruti
speramus
divinum
auxilium
et
integram
restitutionem,
etiam
aliquid
amplius
ex
hoc
loco
discendum
ac
mentibus
nostris
altius
reponendum,
nempe
nos
licet
in
sepulcro
la-
Sentes
in
cinerem
ac
pulverem
redactos
vitae
nihilominus
restituendos:
quod
nimirum
id
Deus
ipse
promiserit.
Quare
agite,
fiduciam
omnem
in
Deo
Collocemus,
certo
persuasi
nos
decurso
vitae
huius
curriculo
non
esse
prorsus
in
sepulcro
consumendos,
aut
in
nihilum
redigendos,
quod
nostri
curam
Deus
non
abiecerit,
sed
quum
tempus
advenerit
redemptionis
ab
ipso
suscitandos,
et
vita
illa
sempiterna
nobis
promissa
donandos.
Quum
igitur
tempus
illud
redemptionis
advenerit,
re
ipsa
sententiae
huius
Domini
nostri
Iesu
Christi
effectum
et
impletionem
percipiemus,
qua
se
resurrectionem
et
vitam
esse
profitetur;
ne
in
gemitus
et
querelas
ruamus
quum
ad
sepulcrum
et
corruptionem
properaverimus.
Nam
quid
obsecro
metuendum
nobis
quum
ipse
Dei
filius
nostra
sit
resurrectio?
Quamobrem
sepulcri
fit
mentio,
primum
ut
in
corruptionem
abeuntes
eam
aequo
animo
feramus.
Quid
ita?
nempe
moriendum
nobis
ut
vivamus.
Quare
si
Dei
filium
nobis
fieri
vitam
cupimus,
nos
nobis
ipsis
mori
necesse
est,
ac
mundo
rebusque
omnibus
caducis
istis
renunciare.
In
summa
haec
ad
nos
ex
hoc
loco
redeat
utilitas,
Deum
nos
ita
deiicientem
et
imminentem
ut
paene
in
nihilum
redigat,
non
tamen
abiecisse,
sed
ita
disponere
ad
gratiae
ipsius
perceptionem,
ut
nos
ipsos
vitamque
nostram
acceptam
illi
uni
feramus:
ac
vere
nos
ab
ipso
e
sepulcro
educi
teneamus,
et
ad
hunc
scopum
quascunque
nostras
afflictiones
referamus.
Pergens
Anna
dicit,
Deum
depauperare
et
ditare
demere
et
etiam
extollere.
Quae
sane
cum
superioribus
eadem
plane
sunt:
sed
ex
us
quo
spiritus
ardore
in
hanc
orationem
Anna
devenent
fit
nobis
conspicuum,
ut
nimirum
tanquam
in
speculo
divinam
providentiam
intuendam
proponeret,
ut
nihil
in
toto
terrarum
orbe
casu
fieri
vel
fortuito,
sed
singula
Dei
providentiam
administrare
sciamus.
Ac
sane
hanc
nobis
saepe
doctrinam
inculcari,
et
saepe
iterando
ingeri
necesse
est
antequam
eam
vel
assequamur,
vel
fructum
aliquem
ex
ea
percipiamus.
Nam
licet
sacra
pagina
toties
divinam
providentiam
praedicet,
ac
nominatim
in
evangelio
Dominus
nos
certiores
faciat,
ne
unum
quidem
passerculum
sine
Dei
voluntate
decidere,
ac
capitis
nostri
capillos
omnes
esse
numeratos,
tanta
tamen
diffidentia
et
obtusione
mentis
laboramus,
ut
vix
ad
Deum
assurgere,
ab
eo
uno
pendere,
et
auxilium
in
afflictionibus
opportunum
sperare
possimus,
sed
vel
humanis
rationibus,
vel
fortunae
liberationem
affingamus.
Quamobrem
saepe
inculcanda,
saepe
ut
|