1:303
INSTITUTIO
REL.
CHRIST.
1536
.
1554.
Filios
certe
Dei
longe
alia
decet
sobrietas:
qui
ut
omni
veritatis
luce,
sine
Dei
spiritu,
orbatos
se
vident,
ita
non
ignorant,
verbum
esse
organum
quo
spiritus
sui
illuminationem
fidelibus
Dominus
dispensat.
Alium
enim
spiritum
nesciunt,
quam
qui
in
apostolis
habitavit
et
loquutus
est;
cuius
oraculis
assidue
ad
verbi
audientiam
revocantur.
37.
Sed
enim
quoniam
Dei
notitiam,
quae
in
mundi
machina,
universisque
creaturis
non
obscure
alioqui
proponitur,
familiarius
tamen
etiamnum
et
clarius
verbo
docuimus
explicari,
iam
operae
pretium
est
expendere,
ecquid
se
talem
Dominus
in
scriptura
nobis
repraesentet,
qualem
in
operibus
suis
delineari
prius
visum
est.
Longa
certe
materia,
si
quis
in
ea
diligentius
tractanda
immorari
velit.
At
ego
velut
indicem
proposuisse
contentus
ero,
quo
monitae
piae
mentes,
quid
potissimum
in
scripturis
de
Deo
investigandum
sit,
norint,
et
ad
certum
eius
inquisitionis
scopum
dirigantur.
Initio
ergo
Dominus
eum
esse
se
Deum
declarat,
qui
postquam
coelum
et
terram
creavit,
universum
hominum
genus
immensa
beneficentia
complexus
ac
prosequutus
quidem
fuerit;
sed
peculiari
gratia
pios
semper
ac
perpetua
serie
aluerit,
sustentant,
servarit,
atque
ab
illis
vicissim
agnitus
fuerit,
ac
religiose
cultus.
Tum
historiis
omnium
saeculorum
quasi
typis
quibusdam
ob
oculos
ponit,
quanta
sit
bonitatis
suae
erga
fideles
constantia,
quanta
providentiae
sedulitas,
quanta
beneficentiae
promptitudo,
quanta
auxilii
virtus,
quantus
dilectionis
ardor,
quam
indefessa
in
ignoscendis
delictis
patientia,
quam
paterna
in
puniendis
castigatio,
quam
perpetuus
veritatis
tenor;
rursum,
quanta
in
peccatores
ultionis
severitas,
quam
horrenda,
post
longam
tolerantiam,
irae
suae
inflammatio,
quanta
manus
suae,
ad
eos
prosternendos
proterendosque
potentia.
Hactenus
pulchre
convenit
ista
Dei
effigies
cum
illa
quam
in
mundi
universitate
apparere
nuper
ostendimus.
38.
Certis
tamen
locis
dilucidae
eius
descriptiones
nobis
proponuntur,
quibus
εἰϰονιϰῶς
visenda
exhibetur
germana
eius
facies;
unde
melius
perspicietur
ista
convenientia.
Nam
quum
eam
describeret
Moses,
videtur
sane
voluisse
breviter
comprehendere,
quidquid
de
ipso
intelligi
ab
hominibus
fas
esset.
Iehovah,
inquit
(Exod.
34,
6),
Iehovah,
Deus
misericors
et
clemens,
patiens,
et
multae
miserationis,
ac
verax,
qui
custodis
misericordiam
in
millia,
qui
aufers
iniquitatem
et
scelera,
apud
quem
innocens
non
erit
innocens,
qui
reddis
iniquitatem
patrum
filiis
ac
nepotibus.
Ubi
animadvertamus
eius
aeternitatem
καὶ
αὐτουσίαν,
magnifico
illo
nomine
bis
re-
|