9:302
Dei
disputo:
et
facile
deprehendent
tuas
omnes
nebulas
satis
superque
illic
esse
discussas.
Adiungant,
si
placet,
quae
in
secundum
Actorum
caput
scripsi.
Homines
quum
vel
furtum
vel
homicidium
perpetrant,
ideo
peccant
quia
fures
sunt
et
homicidae.
In
furto
autem
et
homicidio
sceleratum
consilium.
Deus
qui
illorum
malitia
utitur,
superiore
in
gradu
locandus
est.
Longe
enim
aliud
spectat,
quia
alterum
vult
castigare,
alterius
exercere
patientiam:
atque
ita
nunquam
a
sua
natura,
hoc
est,
perfecta
rectitudine
deflectit.
Quia
vero
maleficium
a
fine
quo
quisque
tendit
aestimatur,
palam
est
Deum
non
esse
peccati
autorem.
Haec
summa
est,
quum
peccati
causa
sit
in
hominibus
mala
voluntas,
Deum
recta
sua
iudicia
per
eorum
manus
exercendo
[pag.
74]
adeo
culpa
non
involvi,
ut
mirabiliter
lucem
gloriae
suae
ex
tenebris
eliciat.
Et
quidem
in
eo
libello,
qui
furias
istas
ex
profundis
inferis
contra
me
excitavit,
subinde
occurrit
clara
illa
distinctio,
nihil
esse
iniquius,
vel
magis
praeposterum,
quam
Deum
trahere
in
societatem
reatus,
dum
per
manus
diaboli
et
impiorum
iudicia
sua
exsequitur,
quum
in
ratione
agendi
nulla
sit
affinitas.
Caeterum,
iam
ante
annos
duodecim
editum
a
me
opus
est,
quod
me
a
putidis
istis
calumniis
satis
superque
vindicat,
ab
omni
autem
molestia
debebat
immunem
reddere,
si
qua
in
te
ac
similibus
esset
humanitatis
gutta:
delirium
enim
illud
quo
iam
multos
fascinaverant
Libertini,
monstrosum
hominum
genus,
quam
dextre
refutaverim
non
iacto.
Certe
ex
professo
causam
illam
agendam
suscepi,
et
luculente
exposui
Deum
peccati
non
esse
autorem.
Vii.
[pag.
75]
Ad
septimum
respondere
nihil
mea
interest.
Profer
locum
ubi
dixerim
saepissime
pugnare
Dei
voluntatem
cum
praecepto:
mihi
enim
ne
per
somnium
quidem
id
unquam
in
mentem
venit.
Quin
potius
inter
alia
fideliter
exposui,
quomodo
simplex
et
unica
sit
Dei
voluntas,
quamvis
inter
arcanum
eius
consilium
et
doctrinam
quaedam
appareat
dissidii
species.
Qui
modeste
sobrieque
se
Deo
subiiciet,
quatenus
mentis
humanae
capiet
modulus,
facile
agnoscet
quomodo
Deus,
qui
scortari
vetat,
per
incestuosos
concubitus
Absalom
Davidis
adulterium
puniens,
unum
idemque
semper
velit,
diversis
tamen
modis.
Ergo
ne
quid
mihi
maculae
aspergat
mendaciorum
tuorum
spurcities,
breviter
hoc
testatum
sit
lectoribus,
quod
velut
ex
me
profectum
obtendis
de
contrariis
Dei
voluntatibus,
improbissime
esse
[pag.
76]
abs
te
confictum,
quando
ubique
a
me
optimus
inter
absconditum
Dei
consilium,
et
externam
doctrinae
vocem
consensus
praedicatur.
Per
concessionem
Augustinus
diversas
voluntates
nominat:
sed
quae
ita
inter
se
conveniant,
ut
palam
facturus
sit
ultimus
dies
in
multiplici
|