8:302
tentiam:
sed
conversionis
autor
ipse
asseritur
(2.
Tim.
2,
25).
Dicitur
lex
eius
convertere
animas:
(Psalm.
19,
8
ss.)
et
ad
verbi
ministros
partes
istae
alicubi
transferuntur
(Luc.
1,
17):
sed
quia
dum
arando,
serendo,
rigando,
laborant
illi,
unius
Dei
est
incrementum
dare
(1.
Cor.
3,
6):
non
mirum
est,
si
hoc
illi
tribuitur,
quod
cor
suis
aperiat
(Act.
16,
14),
ut
sermoni
quem
audiunt,
intenti
sint.
Itaque
Augustinus,
1)
postquam
de
electis
tractavit,
et
eorum
salutem
ita
in
fideli
Dei
custodia
docuit
esse
repositam,
ut
nemo
pereat:
Caeteri,
inquit,
mortales,
qui
ex
isto
numero
non
sunt,
et
tamen
ex
eadem
massa
sumpti
sunt,
vasa
irae
facti
in
utilitatem
nascuntur
istorum.
Non
enim
quemquam
eorum
Deus
temere
aut
fortuito
creat:
aut
quid
de
illis
operetur
boni,
ignorat:
quum
et
hoc
ipsum
bonum
operetur,
quod
in
illis
humanam
creat
naturam,
et
ordinem
saeculi
praesentis
exornat.
Istorum
neminem
adducit
ad
poenitentiam
spiritualem,
qua
homo
reconciliatur
Deo.
Quamvis
ergo
ex
eadem
massa
perditionis
nati,
secundum
cordis
sui
duritiem
et
cor
impoenitens,
thesaurisant
[pag.
94]
sibi,
quantum
in
se
est,
omnes
iram
in
die
irae,
Deus
tamen
alios
inde
per
misericordiae
bonitatem
adducit
ad
poenitentiam,
alios
iusto
iudicio
non
adducit.
Hactenus
ille.
Ac
ne
quis
hic
divinae
gratiae
et
nostrae
industriae
concursum
imaginetur:
semper
occurrat
quod
alibi
tradit:
Laborant,
inquit,2)
homines
in
nostra
voluntate
invenire,
quid
boni
sit
nostrum,
quod
nobis
non
sit
ex
Deo:
et
quid
possit
inveniri,
ignoro.
Et
paulo
post:
Quapropter
nisi
obtinemus,
non
solum
voluntatis
arbitrium,
quod
huc
atque
illuc
liberum
flectitur,
atque
in
eis
naturalibus
bonis
est,
quibus
et
male
uti
malus
potest,
sed
etiam
voluntatem
bonam,
quae
iam
in
eis
est
bonis,
quorum
usus
esse
non
potest
malus,
nisi
ex
Deo
nobis
esse
non
posse:
nescio
quemadmodum
defendamus
quod
dictum
est:
Quid
habes
quod
non
acceperis?
(1.
Cor.
4,
7.)
Nam
si
nobis
libera
quaedam
voluntas
ex
Deo
est,
quae
adhuc
potest
esse
vel
bona
vel
mala,
bona
autem
voluntas
ex
nobis
est:
melius
est
id
quod
a
nobis,
quam
quod
a
Deo
est.
Tandem
concludit:
Quibus
donare
hoc
voluerit
Dominus,
misericordiae
eius
esse,
non
meriti
illorum:
quibus
noluerit;
veritatis
esse,8)
quia
potestatem
habet
trahendi.
Alterius
loci
(1.
Tim.
2,
4)
expedita
est
solutio.
Deum
velle
omnes
salvos
fieri
Paulus
affirmat.
Nempe,
quomodo
vult
ad
veritatis
suae
cognitionem
[pag.
95]
venire.
Utrumque
enim
copulat.
Nunc
quaero,
eademne
Deo
voluntas
ab
initio
mundi
constiterit
necne.
Nam
si
omnibus
notam
esse
vo-
1)
Lib.
contra
Iulian.
5.
cap.
3.
2)
Lib.
2
de
peccat,
merit,
et
remiss,
cap.
18.
3)
de
sa
iustice.
|