[SEARCH HOME] | [CONTENTS] | [기독교강요 라틴어-영어 문장별 대조본] | [원문칼빈전집안드로이드앱]

IOANNIS CALVINI OPERA QUAE SUPERSUNT OMNIA
volume column dictionary *for dictionary, click or touch the word
[Pre] [Next] [Original Text Jpg]


29:302  adiuvari  re  ipsa  docemur.  Porro  non  abs  re  vitae  ac  mortis  Anna  meminit:  nam  si  quadam  ex  parte  tantum  imminueremur,  non  esset  Dei  erga  nos  favor  ac  benevolentia  adeo  conspicua.  Velut,  si  levi  morbo  quis  affectus  convalescat,  levius  pluma  beneficium  id  videbitur:  at  si  cum  gravi  morbo  colluctatus,  et  iam  alterum  in  cimba  pedem  habens  valetudini  restituatur,  tum  nisi  prorsus  hebescat,  fateri  ipsum  oportebit  se  vitam  a  Deo  quasi  iam  perditam  recuperasse.  Quamobrem  ut  ad  vitam  deveniamus,  ante  oculos  mortem  obversari  necesse  est.  Atque  adeo  quum  nobis  haec  Deus  in  ecclesia  sua  proponat,  agite,  ne  miremur  si  quando  non  tantum  imminuimur  ac  deiicimur  a  Domino,  verum  etiam  depressis  cervicibus  veluti  pedibus  calcati  premimur  aque  opprimimur:  sed  eo  magis  coram  ipso  deiiciamur,  et  humiliemur  :  salutare  nobis  enim  istud  est.  Cavendum  itaque  ne  quaestibus  ex  mollitie  nimium  indulgeamus,  causas  cur  a  Deo  sic  tractemur  non  agnoscentes:  sed  potius  quoties  nos  paene  opprimi  ac  velut  in  inferos  redigi  contigerit,  animis  nostris  huius  sententiae  subeat  recordatio,  Dei  iustitiae  conveniens  esse  nos  ad  mortem  usque  deducere:  quum  praesertim  tantus  sit  humanae  naturae  stupor  ut  non  nisi  durissimis  castigationibus  et  terrore  mortis  commoveatur,  et  ad  Deum  agnoscendum  adigatur.  Verum  enimvero  contra  sperandum  etiam  eum  qui  ad  mortem  deducit,  vitae  nos  restituturum  :  ut  in  ipsa  morte  vitam  confidenter  exspectemus,  et  in  gravissimis  afflictionibus  divinum  auxilium  ne  desperemus.  Neque  vero  solius  mortis,  sed  etiam  sepulcri  meminit,  Dei  potentiam  et  auxilium  ut  tanto  magis  magnifaciat.  Morti  enim  proximum  aliquem  esse  fieri  potest,  necdum  tamen  adhuc  ita  mortuum  atque  si  in  sepulcro  iaceret,  quod  e  vivis  tunc  sublatus  omnino  foret,  quum  sepultura  mortis  sit  confirmatio.  Itaque  docet  Anna  Deum  non  tantum  punire  et  affligere  homines,  sed  ita  deiicere  ut  in  ipsum  usque  sepulcrum  demittat,  quasi  dicat  Deo  ictus  ingeminante  non  modo  nos  instar  mortuorum  esse,  sed  cadaverum  in  cinerem  ac  pulverem  redactorum.  Magis  itaque  magisque  hoc  dicto  confirmamur,  et  in  spem  erigimur,  ut  licet  nos  Deus  ita  flagellet  ut  paene  deficiamus  et  in  nihilum  redigamur,  ne  tamen  animum  despondeamus,  sed  patienter  restitutionem  atque  vivificationem,  eius  potentia  freti,  praestolemur.  Nam  qui  mundum  ex  nihilo  creavit,  qui  perditum  restituit,  quomodo  nos  mortuos  non  revocaret  vitaeque  redderet?  Neque  vero  cogitandum  sepulturam  nostram  illi  remoram  ullam  iniicere  posse,  sed  potius  illud  prophetae  mentibus  nostris  altius  infigendum,  Iehovae  Domini  esse  egressus  ex  morte:  quibus  verbis  docemur  nos  licet  sexcentis  mortibus  obrutos,  posse  tamen  ipsius  immensa  postestate  vivificari:  et  licet  oppressos,  innumeris  modis,  quos  Deus  habet  in  

[Pre] [Next]


Copyright ⓒ 2018 In Hyuk Lee. All rights reserved. http://blog.naver.com/isaaci