9:301
301
DE
OCCULTA
DEI
PROVIDENTIA.
302
et
Dominus
corpus
suum,
et
Iudas
Dominum,
cur
in
hac
traditione
Deus
est
iustus,
et
homo
reus,
nisi
quia
in
re
una
quam
fecerunt,
causa
non
una
est
ob
quam
fecerunt?
Itaque
palam
asserere
non
dubitat
Petrus
(Act.
4,
28)
Pilatum,
Iudam
et
alios
impios
fecisse
quae
consilium
et
manus
Dei
decreverant:
sicut
paulo
ante
dixerat
Christum
definito
consilio
Dei,
et
praescientia
fuisse
traditum
(Act.
2,
23).
Si
in
voce
praescientiae
tergiversaris,
te
abunde
refellit
definitio
consilii:
nec
quidquam
ambiguitatis
relinquit
prior
locus,
Pilatum
et
impios
fecisse
quod
fieri
decreverat
consilium
et
Dei
manus.
Tantum
arcanum
si
non
capis,
mirare
cum
apostolo,
et
exclama:
O
altitudo!
ne
autem
rabiose
insultes.
Si
docilem
[pag.
71]
te
praeberes,
parata
in
aliis
meis
scriptis
tibi
esset
plenior
explicatio:
nunc
mihi
tuam
proterviam
retundere
satis
est,
ne
infirmas
animas
conturbet.
V.
et
Vi.
In
quinto
articulo
non
sine
Dei
providentia,
quam
oppugnas,
factum
est
ut
locum
notares.
Illic
videbunt
lectores
quae
soleant
adversarii
obiicere
contra
meam
doctrinam,
me
velut
in
eorum
persona
recitare.
Tu
mutilum
istud
dictum
arripiens,
nonne
dignus
es
in
cuius
faciem
omnes
conspuant?
In
sexto
tametsi
locum
non
designas,
longius
prosilit
tua
impudentia.
Egone
qui
tam
reverenter
ubique
praedico,
quoties
peccati
fit
mentio,
procul
removendum
esse
Dei
nomen,
usquam
dixerim
maleficia
non
tantum
eo
volente,
sed
etiam
autore
perpetrari?
Certe
ut
quidvis
contra
tam
prodigiosam
blasphemiam
dicatur,
libenter
patiar,
modo
ne
immerito
admisceatur
[pag.
72]
nomen
meum.
Quantum
ad
stultos
fallendos
proficias
nescio,
sed
non
timeo,
si
quis
figmenta
tua
cum
scriptis
meis
conferre
volet,
ne
tua
improbitas
te
exsecrabilem,
ut
dignus
es,
reddat.
Contendis,
si
Deus
amat
peccatum,
odio
habere
iustitiam,
multaque
in
eandem
sententiam
adducis.
Quorsum?
nisi
ut
verbis
meis
subscribas?
Sic
enim
diserte
non
heri
primum,
vel
nudiustertius,
sed
ante
complures
annos
loquutus
sum:
1)
Si
in
spoliatione
Iob
commune
est
Dei,
Satanae
et
latronum
opus,
quomodo
a
culpa
eximetur
Deus,
cuius
Satan
cum
suis
organis
reus
erit?
Nempe
si
inter
hominum
facta
discrimen
a
consilio
et
fine
sumitur,
ut
eius
damnetur
crudelitas
qui
cornicum
oculos
configit,
vel
occidit
ciconiam:
iudicis
autem
laudetur
virtus,
qui
scelesti
hominis
caede
manus
suas
sanctificat.
Et
cur
erit
deterior
Dei
conditio,
ne
sua
eum
iustitia
[pag.
73]
ab
hominum
maleficiis
separet?
Percurrant
tantum
lectores
quae
subiicio:
imo
totam
libelli
illius
partem,
ubi
de
providentia
1)
Libro
de
aeterna
Dei
praedestinatione
et
providentia.
|