5:301
DE
SACERDOTIO
PAPALI
ABIICIENDO.
tuum
inest,
ut
missariis
sacrificiis,
velut
satisfactione
persoluta,
mortuorum
animae
a
peccatis
suis
expientur.
Hoc,
inquam,
onere
utcunque
defungi
necesse
est
eorum
unumquemque,
qui
sacras
illas
opes
participant
Nulla
est
tam
opulenta
abbatia,
nulla
rursum
cappellania
usque
eo
tenuis,
quae
non
ea
lege
devincta
sit.
Nec
interest,
ipsine
per
se,
an
conducta
vicarii
opera,
sanctum
illud
munus
exsequantur.
Siquidem
non
defuturos
suspicor,
qui
ad
miseram
hanc
excusationem
se
conferant
:l)
quod
inquinamentis
illis
ad
sordidos
sacrificulos
ablegatis,
opes
ipsi
possideant
nullo
scelere
profanatas.
Sed
quid
inde
porro
aliud
consequentur,
nisi
ut
dum
culpa
una
purgare
se
moliuntur,
duplicem
nequitiam
prodant?
Cedo,
quod
scelerate
perpetratum
iri
conspiciunt,
ab
eo
religiose
manus
abstinent:
perpetrandum
tamen
interim
diligenter
curant.
Quibus
iam
obsecro
culpa
facinoris
adscribetur,
nisi
quibus
autoribus
admissum
fuerit?
Quum
vero
iussu
autoritateque
sua
ad
maleficium
impellant,
quorum
ministerio
abutuntur,
annon
alterum
quoque
crimen
hic
se
profert?
Si
quis
hominem
a
se
interemptum
ideo
negaret,
quod
non
sua
manu,
sed
conducto
a
se
sicario
caesus
esset,
a
quo
nostrum
non
conspueretur?
Nempe
qui
sua
confessione
bis
se
accusaret:
et
quod
caedis
autor
fuerit,
et
quod
alterum
malis
artibus
corruptum
in
sceleris
societatem
traxerit.
Quid
autem
ab
illo
dissimile
isti
faciunt,
qui
et
contumeliam
Deo
irrogandam
procurant,
et
ad
id
audendum
alios
pretio
corrumpunt?
At
non
eos,
inquiunt,
corrumpimus,
qui
venales
ad
patrandam
quamvis
impietatem
prostant.
Perinde
ac
si
homicida
ille
minime
ab
se
corruptum
defenderet,
quo
ad
maleficium
administro
usus
fuerit,
quia
gladiator
antea
fuisset,
latrociniis
assuefactus.
Itaque
quemadmodum
ille,
dum
latronem
exercitatione
acuit,
eius
audaciam
confirmat:
ita
isti
quos
novis
subinde
sacrilegiis
exercent,
eos
ad
nequitiam
magis
ac
magis
indies
obdurant.
Sed
hac
parte
propius
instare
animus
non
est:
neque
verbum
fecissem,
nisi
sua
me
improbitate
coegissent,
dum
in
re
adeo
perspicua
fucum
tamen
nescio
quem
facere
conantur.
Nihil,
inquam,
eos
ultra
lacesso,
modo
inter
nos
istud
constet,
quod
nullo
cavillo
declinare
iam
possunt:
neminem
eorum
esse
qui
gemina
illa,
quam
nuper
commemoravi,
impietate
[pag.
69]
non
sit
inquinatus.
Nemo
est
enim,
qui
non
de
missariis
sacris
peragendis
sceleratum
commercium
ineat:
nemo
qui
non
commentitiis
satisfactionibus,
quas
pro
mortuorum
redemptione
Satan
excogitavit,
pretium
statuat.
Si
permissam
Christi
sacerdotium,
quod
aeternum
esse
oportet,
abrogatur,
si
sacrificium,
quo
semel
omnia
delicta
expiavit,
aboletur,
si
sanguis
eius,
cuius
mun-
1)
Sic
princeps
sola.
Caeterae:
conferent.
|