41:301  301  IN  DANIELEM.  CAP.  XII.  302  Impie,  inquit,  se  gerent,  vos  autem  invicti  perstate.  Postea  assignat  causam  cur  impii  se  gerent  impie,  quia  nihil  intelligent,  hoc  est,  quia  sunt  excaecati.  Unde  autem  ista  caecitas  ?  Nempe  quia  traditi  sunt  in  reprobum  sensum.  Si  quis  videat  caecum  cadere,  et  sese  proiiciat  post  caecum,  an  erit  excusabilis?  Scit  enim  caecitatem  fuisse  in  causa  cur  miser  ille  periret.  Cur  ergo  sponte  se  perdit?  Sic  etiam  ubi  videmus  impios  furiose  ruere  in  suum  exitium,  et  simul  admonet  Deus  ipsos  esse  excaecatos  a  diabolo,  et  coniectos  esse  in  reprobam  mentem,  nonne  sumus  bis  amentes  si  ultro  ipsos  sequimur  ?  Ergo  non  abs  re  adiicitur  hic  causa,  cur  impii  impie  se  gerant,  nempe  quia  nihil  intelligunt.  Interea  revocantur  fideles  ad  ipsum  remedium,  et  ideo  subiicit  etiam  angelus,  Prudentes  autem  intelligent,  inquit,  hoc  est,  non  sinent  se  implicari  eorum  erroribus,  quos  viderint  exitio  suo  esse  devotos  et  addictos.  Denique  angelus  ostendit  nobis  in  promptu  esse  remedium,  ne  Satan  nos  ad  impietatem  trahat,  imo  etiam  ne  abripiant  nos  impii  malis  exemplis,  si  animos  nostros  et  studia  adiicimus  ad  coelestem  doctrinam.  Si  ergo  cupimus  ex  animo  a  Deo  doceri,  et  nos  offerimus  discipulos,  doctrina  quae  ab  ipso  proficiscetur,  nos  ab  interitu  eripiet.  Haec  summa  est.  Postea  sequitur,  11.  Et  a  tempore  quo  ablatum  fuerit  iuge  (nempe  sacrificium)  et  posita  fuerit  abominatio  obstupefaciens  (sic  enim  alibi  vertimus.  Alii  vertunt,  desolationis:  et  Samam  etiam  significat  desolare.  Sed  convenit  melius  praesenti  loco  alter  sensus)  :  erunt  dies  mille  ducenti  et  nonaginta.  12.  Beatus  qui  exspectaverit,  et  attigerit  usque  ad  dies  mille  trecentos  et  triginta  quinque.  Hic  locus  propter  obscuritatem  varie  torquetur,  sed  in  fine  capitis  noni  iam  ostendi  non  posse  hoc  intelligi  de  templi  profanatione  quae  sub  Antiochi  tyrannide  contigit:  quando  hac  postrema  vice  testatus  fuit  angelus  templum  sic  vastatum  iri  ut  ae  instauratione,  vel  reparatione  nihil  sperandum  esset.  Deinde  circumstantia  temporum  hoc  evincit.  Nam  tunc  dixit,  hebdomade  una  confirmabit  Christus  foedus  cum  multis,  cessare  faciet  sacrificia  et  oblationem.  Postea,  accedet  abominatio  obstupefaciens,  et  stillabit,  inquit,  desolatio,  vel  stupor,  deinde  stillabit  interitus  super  attonitum  vel  stupentem.  Illic  ergo  angelus  de  aeterna  templi  vastatione  disserit.  Ita  etiam  hoc  loco  non  dubium  est  quin  repetat  postquam  vastatum  fuerit  templum,  iam  nihil  sperandum  esse  reparationis,  quoniam  scilicet  lex  tunc  finem  accipiet  cum  suis  caeremoniis.  Et  ideo  dum  citat  Christus  locum  hunc  Matth.  24  cap.  admonet  auditores,  ut  diligenter  attendant,  Qui  legit  intelligat,  inquit.  Diximus  enim  vaticinium  hoc  esse  ob-