7:300
omnia
probari
toties
fuerat
testatus?
quam
se
semper
sequuturum
aperta
professione
chirographis
confirmaverat?
Quid
erat
bellum
gerere
cum
eo,
quem
verum
ac
fidelem
Christi
ministrum
agnoverat?
cui
titulum
detulerat
legitimi
pastoris?
Ubi
iusiurandum
illud
quo
promiserat
se
a
partibus
nostris
semper
staturum?
Ubi
lacrymae,
[pag
16]
quibus
culpam
deprecatus
fuerat,
quod
non
semper
stetisset?
Aut
ergo
agat
poenitentiam
illius
poenitentiae
suae,
aut
sciat
se
hic
manifestae
perfidiae
convictum
teneri.
Levitatem
vero
qua
tandem
purgatione
eluet?
Totum
papatum
qui
paulo
ante
damnavit,
ac
Antichristi
esse
tyrannidem
confessus
est,
qua
fronte
eum
propugnat?
Qui
Farellum
fidelem
Christi
ministrum
praedicavit
et
eius
doctrinam
per
omnia
recepit,
quo
nunc
colore
haereticum
appellat?
Et
quae
mutationis
est
causa?
Quis
enim
eum
vel
blandimentis
pellexerat
vel
fraude
induxerat,
vel
minis
ac
vi
coegerat,
ut
eorum
communionem
appeteret,
a
quibus
nunc
abhorret
tanquam
haereticis,
ut
eam
doctrinam,
cui
nunc
maledicit,
sacrosanctam
Dei
veritatem
esse
assereret?
Quis
vero
interea
eum
docuit,
rem
secus
habere?
Quis
spiritus
ei
revelavit,
papatum
esse
Christi
regnum?
puram
evangelii
praedicationem
esse
nefariam
perturbationem
orbis?
En
quo
zelo
ad
Farellum
impetendum
fuerit
impulsus.
Nam
quod
ductu
et
auspiciis
abbatis
sancti
Vincentii
Metim
se
venisse
dicit,
hoc
libenter
illi
concedo:
bonus
enim
ille
Abbas
culinae
suao
nidore
eum
attraxit.
Nam
quum
canem
ubique
quaereret
cuius
latratu
doctrina
Farelli
obturbaretur,
hunc
reperit
sibi
valde
appositum.
Erat
enim
famelicus,
ita
ut
quidvis
facere
et
pati,
ventris
causa,
non
recusaret.
Atque,
ut
uno
verbo
dicam,
sicut
haec
illi
causa
a
nobis
[pag.
17]
discedendi
fuerat,
quod
nulla
illi
conditio
dabatur
in
qua
se
laute
et
molliter
pro
consuetudine
sua
tractaret,
ita
fames
illi
flabellum
fuit,
quo
adversus
Christi
doctrinam
inflammaretur.
Non
dicam
quod
olim
Cato
de
procaci
tribuno
plebis,
frusto
panis
conduci
posse
ut
loquatur
vel
taceat:
nec
enim
pane
contentus
est;
sed
hoc
dico:
in
eorum
potestate
semper
fore
eius
linguam
qui
pinguiter
ac
delicate
saginare
eum
volent.
Quanquam,
sicut
iam
dixi,
quum
Metim
venit,
eo
redactus
erat
ut
fames
propemodum
ad
rabiem
eum
accenderet,
nam
suis
flagitiis
hoc
profecerat,
ut
non
tantum
summo
odio,
sed
etiam
exsecrationi
esset,
in
ea
domo
in
quam,
quum
alius
putaretur,
nimis
benigne
receptus
fuerat.
Ipse
quid
dicam
intelligit.
Intelligunt
et
alii
permulti.
Abbatialis
ergo
culina
spiritus
sanctus
fuit,
cuius
impulsu
adversus
Farellum
se
armavit.
Praefatione1)
tam
feliciter
absoluta
librum
or-
1)
In
margine
hic
legitur.
Secunda
pars
|