5:300
forte
annuendum
ei
ducimus,
qui
damnata
piratica,
archipiratam
laudet.
Quid?
An
non,
quaecunque
in
foetidis
illis
fornicibus
[pag.
67]
peraguntur
sacrilegia,
auspiciis
ductuque
abbatum
perpetrantur?
Et
quis
iam
illis
displicere
credet,
quae
nomine
nutuque
eorum
geruntur?
Quis
specimen
exspectet,
unde
sibi
improbari
declarent,
quae
quanta
possunt
approbatione
confirmant?
Iam
quod
otiosam
sibi,
et
sine
onere
dignitatem
obtigisse
putant,
in
eo
quidem
opinione
falluntur.
Quis
enim
dubitet,
eorum
unumquemque
pastorem
in
suo
collegio
debere
praestare,
cui
regendo'
abbas
est
constitutus?
Neque
enim
alia
conditione
cooptantur
in
eum
locum,
nisi
ut
pastoritia
sollicitudine
defungantur:
et
illi,
dum
munus
ineunt,
id
ipsum
sacramento
confirmant.
Si
e
vulgo
quispiam
de
abbatis
officio
interrogetur,
extemplo
respondebit,
monachis
esse
illum
moderatorem
positum:
qui
pura
doctrina
sanctisque
moribus
toti
collegio
praeeat,
rudes
instituendos
curet,
delinquentes
castiget,
errantes
in
viam
reducat.
Haec
quum
in
triviis
tam
diserte
de
eorum
munere
disserantur,
quam
frivole
mentiuntur,
nihil
ad
se
pertinere,
qualis
sit
monachorum
vita?
neque
sua
quidquam
referre,
quam
sit
aut
probe
composita,
aut
perdite
effrenata?
Ut
autem
id
totum
de
hominum
iudicio
eludant:
quia
tamen
fidos
se
fore
pastores
solennibus
verbis
deierarunt,
sua
certe
promissione
obstringuntur.
Eorum
ergo
curam
longe
a
se
reiicient,
quos
in
fidem
custodiamque
suam,
Deum
atque
homines
prius
attestati,
susceperunt?
Ubi
reverentia,
qua
nomen
suum
usurpari
Dominus
imperavit?
Ubi
iurisiurandi
religio,
nulli
non
barbariae
sacrosancta
?
Ubi
promissorum
veritas,
pars
humanitatis
potissima?
Porcos
sibi
commissos
aiunt,
quorum
explendi
sunt
ventres,
non
animi
excolendi.
Sed
homines
Deus
creavit,
quos
oportet
a
beluina
illa,
in
quam
degenerarunt,
feritate,
ad
humanam
mansuetudinem,
optima
disciplina
revocari.
At
durior
est
barbaries,
quam
quae
doctrina
emolliendam
se
praebeat.
Our
ergo
provincia
non
se
protinus
abdicant,
cui
se
impares
esse
agnoscunt?
Hactenus,
quae
propria
quodammodo
abbatum
erant,
persequuti
samus:
nunc
quae
habent
communia
cum
reliqua
illa,
quam
nuper
recensuimus,
colluvie,
uno,
ut
dicitur,
fasce
simul
complectamur.
Quoniam
autem
singulas
flagitiorum
species,
quae
nefandis
istis
omnibus
sacerdotiis
perpetuo
cohaerent,
seorsum
excutere,
et
ordine
explicare,
prope
immensum
fuerit:
mihi
satis
erit
ostendisse,
nullum
penitus
ex
universo
numero
teneri
posse,
quod
non
abominandis
duobus
sacrilegiis
constet:
quo
pretio
nullam
omnino
felicitatem
redimere
pectus
christianum
[pag.
68]
sustineat.
Vulgare
inter
eos
proverbium
est,
propter
officium
beneficio
se
frui,
et
honori
suo
semper
esse
adnexum
onus.
Quanquam
autem
oneris
varia
sunt
genera,
hoc
tamen
omnibus
perpe-
|