1:300
[A
13;
B
l
l
;
C
l
l
.
cidium
universa
terrae
potentia
se
armavit:
et
in
fumum
abierunt
omnes
eius
conatus.
Quomodo
tam
valide
undequaque
impetita
restitisset,
nonnisi
humano
freta
praesidio?
Quin
magis
hoc
ipso
a
Deo
esse
convincitur,
quod,
reluctantibus
humanis
omnibus
studiis,
sua
tamen
virtute
usque
emerserit.
Adde
etiam
huc,
quod
non
una
civitas,
non
gens
una,
in
eam
recipiendam
et
amplexandam
conspiravit:
sed
quam
longe
lateque
patet
terrarum
orbis,
variarum
gentium,
quibus
alioqui
nihil
inter
se
commune
erat,
sancta
conspiratione
suam
autoritatem
adepta
est.
Porro
quum
plurimum
nos
movere
debeat
talis
convenientia
tam
diversorum
animorum,
et
rebus
omnibus
alioqui
inter
se
dissidentium,
quando
eam
nonnisi
coelesti
numine
conciliatam
apparet:
non
parum
tamen
gravitatis
illi
accrescit,
dum
intuemur
in
eorum
pietatem,
qui
sic
conveniunt;
non
omnium
quidem,
sed
quibus,
ceu
luminibus
fulgere
ecclesiam
suam
Dominus
voluit.
33.
Iam
quanta
securitate
nos
ei
doctrinae
nomen
dare
par
est,
quam
tot
sanctorum
virorum
sanguine
sancitam
ac
testificatam
videmus?
Illi
pro
semel
suscepta
non
dubitarunt
mortem
animose
et
intrepide,
atque
adeo
magna
alacritate
oppetere:
nos
cum
tali
arrhabone
ad
nos
transmissam,
qui
non
certa
et
inconcussa
persuasione
susciperemus?
Non
ergo
est
mediocris
scripturae
approbatio,
tot
testium
sanguine
fuisse
obsignatam;
praesertim
dum
reputamus,
eos
mortem,
ad
reddendum
fidei
testimonium,
oppetiisse,
non
fanatica
intemperie,
qualiter
interdum
erratici
spiritus
solent,
sed
firmo
constantique,
sobrio
tamen,
Dei
zelo.
Aliae
sunt
nec
paucae
nec
invalidae
rationes,
quibus
sua
scripturae
dignitas
ac
maiestas
non
modo
asseratur
piis
pectoribus,
sed
adversus
calumniatorum
technas
egregie
vindicetur,
sed
quae
non
satis
per
se
valeant,
ad
firmam
illi
fidem
comparandam,
donec
eius
reverentiam
coelestis
pater,
suo
illic
numine
patefacto,
omni
controversia
eximit.
Quare
tum
vere
demum
ad
salvificam
Dei
cognitionem
scriptura
satisfaciet,
ubi
interiori
spiritus
sancti
persuasione,
fundata
fuerit
eius
certitudo.
Quae
vero
ad
eam
confirmandam
humana
exstant
testimonia,
sic
inania
non
erunt,
si
praecipuum
illud
et
summum,
velut
secundaria
nostrae
imbecillitatis
adminicula,
subsequantur.
Sed
inepte
faciunt,
qui
probari
volunt
infidelibus,
scripturam
esse
verbum
Dei;
quod,
nisi
fide,
cognosci
nequit.
Merito
itaque
Augustinus,
qui
pietatem
et
pacem
mentis
debere
praecedere
admonet,
ut
de
tantis
rebus
aliquid
homo
intelligat.
1)
34.
Porro
qui,
repudiata
scriptura,
nescio
quam
ad
Deum
penetrandi
viam
imaginantur,
non
tam
errore
teneri
quam
rabie
exagitari
putandi
sunt.
Emerserunt
enim
nuper
vertiginosi
quidam,
qui
spi-
1)
De
utilitate
credendi,
passim.
|