9:30  pio:  1)  quamvis  statim  praetereat  visibilis  figura,  manere  tamen  quam  testatur  gratiam,  neque  momento  cum  oculari  spectaculo  evanescere.  Neque  enim  eorum  superstitioni  favere  animus  est,  qui  elementa  panis  et  aquae,  quasi  post  usum  praesentem  cui  destinata  sunt  in  ipsis  haereat  consecratio,  perperam  in  templis  asservant.  Atque  id  diserte  testari  oportuit,  ne  spem  aeternae  salutis,  quae  nullis  temporum  inclinationibus  obnoxia  est,  temporalibus  signis  quis  affigat,  ut  non  plus  concipiat  fides,  quam  intuitu  cernit  oculos.  Venio  nunc  ad  quaestionem,  ex  qua  exorti  sunt  tam  violenti  et  duri  conflictus  :  qualis  in  sacra  [pag.  44]  coena  sit  corporis  et  sanguinis  Domini  communicatio.  Porro  eius  definitio  non  ante  a  nobis  posita  est,  quam  refutatum  localis  praesentiae  figmentum,  et  expositus  verborum  Christi  sensus,  de  quibus  antehac  nimis  contentiose  certatum  est.  Sed  quia  nunc  morosis  et  indoctis  hominibus  occurrere  consilium  est,  qui  praecipites  ad  caecum  calumniandi  impetum  feruntur,  vel  probos  et  simplices  sinistris  illorum  sermonibus  imbutos  placare,  nunc  ab  illo  tertio  capite  incipiam.  Primum  quidem  fatemur,  Christum  quod  panis  et  vini  symbolis  figurat,  vere  praestare,  ut  animas  nostras  carnis  suae  esu  et  sanguinis  potione  alat.  Facessat  igitur  putida  illa  calumnia,  theatricam  fore  pompam,2)  nisi  re  ipsa  praestet  Dominus  quod  signo  ostendit.  Neque  enim  dicimus  quidquam  ostendi  quod  non  vere  detur.  Iubet  nos  Dominus  panem  et  vinum  accipere:  interea  spirituale  carnis  suae  et  sanguinis  alimentum  se  dare  pronunciat.  Huius  rei  non  fallacem  oculis  proponi  figuram  dicimus,  sed  pignus  nobis  porrigi,  cui  res  ipsa  et  veritas  coniuncta  est:  quod  scilicet  Christi  carne  et  sanguine  animae  nostrae  pascantur.  Nec  fidei  nomen  quidquam  imaginarium  notat,  quasi  tantum  cogitatione,  vel  memoria  percipiant  fideles  quod  promittitur:  sed  ne  quis  putet  eo  usque  prostitui  Christum,  ut  ipso  fruantur  increduli.  Neque  enim  dum  Paulus  Christum  habitare  docet  in  cordibus  nostris  per  fidem  (Ephes.  3,  17),  loco  verae  habitationis  imaginationem  supponit:  sed  quomodo  tanti  boni  possessionem  cernamus,a)  admonet.  Carnem  ergo  Christi,  sine  ullis  ambagibus,  fatemur  esse  vivificam:  non  tantum  quia  [pag.  45J  semel  in  ea  nobis  salus  parta  est,  sed  quia  nunc  dum  sacra  unitate  cum  Christo  coalescimus,  eadem  illa  caro  vitam  in  nos  spirat,  vel  ut  brevius  dicam,  quia  arcana  spiri-  1)  Hoc  ita  accipio  .  .  .  .  asservant.  Haec  aberant  ab  archetypo  et  inserta  sunt  a  Calvino,  monente  Bullingero  tait  aliquid  desiderari  ne  adversarii  ex  praecedentibus  inferant,  extra  usum  species  panis^  et  vini  valere  et  iuste  asservari.  1)  une  farce  qui  se  ioueroit  sur  un  eschafaut.  a)  Bullingerus  addere  volebat:  percipiamusque.