[SEARCH HOME] | [CONTENTS] | [기독교강요 라틴어-영어 문장별 대조본] | [원문칼빈전집안드로이드앱]

IOANNIS CALVINI OPERA QUAE SUPERSUNT OMNIA
volume column dictionary *for dictionary, click or touch the word
[Pre] [Next] [Original Text Jpg]


49:30  inferiores  contemptim  despiciunt,  neque  possunt  ad  aequalitatem  spectare.  Fastuosi  sunt,  qui  inani  praesidentiae  vento  turgent.  Insociabiles  sunt,  qui  ab  hominum  societate  conservanda  per  iniquitates  dissiliunt,  vel  in  quibus  nulla  est  fidei  sinceritas  vel  constantia,  quasi  dicas  foedifragos:  sine  affectu  humanitatis,  qui  primos  quoque  naturae  sensus  erga  suos  exuerunt.  Quia  misericordiae  defectum  inter  signa  depravatae  humanae  naturae  ponit:  hinc  colligit  Augustinus,  adversus  Stoicos,  misericordiam  esse  virtutem  christianam.  32.  Qui  quum  Dei  iustitiam.  Quamquam  hic  locus  varie  tractatur,  haec  mihi  expositio  videtur  verissima:  homines  ad  effraenem  peccandi  lasciviam  nihil  reliqui  fecisse,  quod,  sublato  bonorum  et  maiorum  discrimine,  quae  Deo  displicere  et  iusto  eius  iudicio  damnatum  iri  noverant,  tam  in  &er  quam  in  aliis  approbarini.  Hic  enim  summus  malorum  cumulus,  ubi  adeo  depuduit  peccatorem,  ut  tum  suis  vitiis  blandiatur,  nec  vituperio  sibi  verti  sustineat:  tum  eadem  in  aliis  suffragio  applausuque  foveat.  Sic  desperata  improbitas  in  scripturis  describitur:  Gloriantur  quum  malefecerint  (Prover.  2,  14),  Item:  Divaricavit  pedes  suos,  gloriata  est  in  malitia  sua  (Ezech.  16,  25).  Nam  quem  pudet,  is  adhuc  est  sanabilis.  Ubi  autem  ex  peccandi  consuetudine  talis  impudentia  contracta  est  ut  vitia  loco  virtutum  placeant  ac  probentur,  nulla  amplius  spes  est  correctionis.  Ideo  autem  sic  interpretor,  quod  video  apostolum  voluisse  hic  gravius  aliquid  et  sceleratius  ipsa  vitiorum  perpetratione  perstringere.  Id  quale  sit  non  intelligo  :  nisi  referamus  ad  istam  nequitiae  summam,  ubi  miseri  homines  contra  Dei  iustitiam  abiecta  verecundia  vitiorum  patrocinium  suscipiunt.  CAPUT  IL  1.  Propterea  inexcusabilis  es,  o  homo,  quicunque  iudicas:  in  quo  enim  iudicas  alterum,  te  ipsum  condemnas:  eadem  enim  facis  dum  iudicas.  2.  Novimus  autem  quod  iudicium  Dei  est  secundum  veritatem  in  eos,  qui  talia  agunt  Haec  obiurgatio  in  hypocritas  stringitur:  qui,  dum  externae  sanctimoniae  offuciis  perstringunt  hominum  oculos,  securitatem  etiam  coram  Deo  concipiunt,  ac  si  probe  illi  satisfacerent.  Paulus  ergo  postquam  crassiora  demonstravit  vitia,  ne  quem  iustum  coram  Deo  relinquat,  hoc  genus  sanctulos  aggreditur,  qui  sub  primo  catalogo  comprehendi  non  poterant.  Iam  planior  faciliorque  est  deductio  quam  ut  mirari  quis  debeat,  unde  colligat  apostolus  hanc  ratiocinationem.  Ideo  enim  inexcusabiles  facit,  quia  et  ipsi  Dei  iudicium  norunt,  legem  nihilominus  *)  trans-  *)  ac  

[Pre] [Next]


Copyright ⓒ 2018 In Hyuk Lee. All rights reserved. http://blog.naver.com/isaaci