[SEARCH HOME] | [CONTENTS] | [기독교강요 라틴어-영어 문장별 대조본] | [원문칼빈전집안드로이드앱]

IOANNIS CALVINI OPERA QUAE SUPERSUNT OMNIA
volume column dictionary *for dictionary, click or touch the word
[Pre] [Next] [Original Text Jpg]


47:30  et  comis  invitatio  quae  semel  duobus  facta  est,  ad  omnes  nunc  pertinet.  Quare  timendum  non  est  ne  se  nobis  subducat  Christus,  vel  facilem  accessum  neget,  si  modo  nos  ad  se  adspirare  viderit:  quin  potius  manu  porrecta  conatus  nostros  iuvabit.  Et  quomodo  non  occurreret  ad  se  venientibus,  qui  vagos  et  errantes  procul  quaerit,  ut  in  viam  reducat?  38.  Babbi.  Nomen  hoc  primariis  hominibus  et  honore  aliquo  praeditis  commune  erat.  Sed  hic  evangelista  alium  temporis  sui  usum  notat,  quod  scilicet  hoc  nomine  salutabant  doctores  ac  verbi  Dei  interpretes.  Tametsi  ergo  Christum  nondum  agnoscunt  unicum  ecclesiae  magistrum,  commoti  tamen  Ioannis  elogio,  illum  prophetae  et  doctoris  loco  habent,  qui  primus  est  ad  docilitatem  gradus.  Ubi  manes?  Hoc  exemplo  docemur,  talem  ex  primis  ecclesiae  rudimentis  concipiendum  esse  Christi  gustum,  qui  nos  ad  proficiendi  studium  inflammet.  Deinde  non  debere  nudo  et  evanido  adspectu  esse  contentos,  sed  expetendum  esse  eius  domicilium,  ut  nos  ad  se  hospites  recipiat.  Sunt  enim  permulti  qui  Evangelium  procul  duntaxat  olfaciunt,  atque  ita  sinunt  Christum  subito  evanescere,  et  effluere  quidquid  de  ipso  didicerant.  Quanquam  autem  tunc  non  facti  sunt  perpetui  eius  discipuli,  non  tamen  dubium  est  quin  nocte  ilia  plenius  eos  erudierit,  ut  paulo  post  sibi  penitus  addictos  haberet.  39.  Erat  hora  fere  decima.  Hoc  est,  instabat  vesper:  quia  duae  tantum  horae  ad  occasum  usque  solis  restabant.  Diem  enim  tunc  in  horas  duodecim  partiebantur,  quae  aestate  longiores,  hyeme  breviores  erant.  Ex  hac  tamen  temporis  circumstantia  colligimus  duobus  istis  discipulis  tantum  audiendi  Christi  et  propius  noscendi  fuisse  ardorem,  ut  de  nocturno  hospitio  solliciti  non  essent.  Nos  vero  magna  ex  parte  multum  illis  sumus  dissimiles,  qui  sine  fine  procrastinamus,  quia  nobis  nunquam  commodum  est  Christum  sequi.  40.  Erat  Andreas  frater  Simonis  Petri,  unus  ex  duobus  qui  audierant  ex  Ioanne  et  sequuti  fuerant  ipsum.  41.  Invenit  hic  prior  fratrem  suum  Simonem:  et  dicit  illi,  Invenimus  Messiam,  quod  interpretando  dicitur  Christus.  42.  Adduxit  itaque  eum  ad  Iesum.  Intuitus  eum  Iesus  dixit:  Tu  es  Simon,  filius  Iona:  tu  vocaberis  Cephas,  quod  est,  si  exponas,  Petrus.  40.  Erat  Andreas.  Huc  spectat  evangelistae  consilium  usque  ad  finem  capitis,  ut  sciamus  quomodo  paulatim  adducti  fuerint  Christo  discipuli.  Hic  de  Petro  narrat,  postea  Philippum  et  Nathanaelem  adiunget.  Quod  Andreas  statim  fratrem  adducit,  in  eo  exprimitur  fidei  natura,  quae  lucem  intus  suppressam  non  suffocat,  sed  potius  huc  illuc  

[Pre] [Next]


Copyright ⓒ 2018 In Hyuk Lee. All rights reserved. http://blog.naver.com/isaaci