1:30
[CO
1.
30]
et
maculas
oris
nostri
vulgo
intuemur.
Proprieque
haec
ipsa
scripta
lex,
testimonium
est
duntaxat
legis
naturalis,
quod
memoriam
nostram
saepius
excitet,
et
inculcet
ea
quae,
docente
intus
lege
naturali,
non
satis
didiceramus.
Nunc
intelligere
promp-
[OS
40]
tum
est,
quid
ex
lege
discendum
sit:
nempe
Deum
creatorem
esse,
dominum
ac
patrem
nostrum;
hac
ratione
deberi
illi
a
nobis
gloriam,
honorem,
amorem;
iam
cum
nemo
ex
nobis
partibus
suis
defungatur,
omnes
nos
maledictione,
iudicio,
morte
demum
aeterna
dignos
esse;
quaerendam
igitur
aliam
salutis
viam, [p.
48]
quam
per
operum
nostrorum
iustitiam.
Ea
est
peccatorum
remissio.
Deinde,
cum
non
sit
nostrae
virtutis
aut
facultatis
exsolvere
quod
legi
debemus,
de
nobis
desperandum
esse
ac
aliunde
opem
poscendam
et
expectandam.
Postquam
in
hanc
humilitatem
ac
submissionem
descendimus,
tum
nobis
Dominus
affulget,
seque
facilem,
clementem,
mansuetum,
indulgentem
exhibet,
de
quo
scriptum
est:
quod
superbis
resistat,
humilibus
det
gratiam
(Iac.
4.
1
Petr.
5).
Ac
primum,
si
eius
iram
cum
fiducia
deprecamur
ac
veniam
poscimus,
eam
nobis
haud
dubie
indulget,
quidquid
peccata
nostra
merebantur
remittit,
ac
recipit
in
gratiam.
Deinde,
si
opem
ac
manum
eius
imploramus,
certo
persuasi,
fore
ut
illius
praesidiis
instructi
omnia
possimus,
pro
bona
sua
voluntate
novum
cor
(Ez.
36),
quo
velimus,
novamque,
virtutem,
qua
valeamus
eius
mandata
exsequi,
nobis
impertitur.
Atque
haec
quidem
omnia
nobis
largitur
propter
Iesum
Christum
Dominum
nostrum,
qui
unus
cum
patre
Deus
cum
esset
(Ioan.
1),
carnem
nostram
induit,
quo
nobiscum
foedus
iniret,
ac
Deo
nos
proxime
adiungeret,
quos
peccata
longo
intervallo
ab
eo
distraxerant
(Ies.
53).
Hic
mortis
etiam
suae
merito,
iustitiae
Dei
debita
nostra
persolvit,
iramque
eius
placavit
a
maledictione
ac
iudicio, [p.
49]
cui
obnoxii
eramus,
nos
redimens,
ac
peccati
poenam
in
corpore
suo
perferens,
ut
ab
ea
nos
solveret
(Eph.
2.
Col.
1).
Hic
omnem
coelestium
benedictionum
opulentiam
in
terras
descendens
secum
attulit,
quas
in
nos
larga
manu
effunderet
(Ioan.
1.
7.
Rom.
8).
Sunt
autem
dona
spiritus
sancti:
per
quem
regeneramur,
e
diaboli
potestate
et
vinculis
explicamur
in
filios
Dei
gratuito
adoptamur,
ad
omne
opus
bonum
sanctificamur;
per
quem
etiam,
quamdiu
in
hoc
mortali
corpore
tenemur,
emoriuntur
in
nobis
pravae
cupiditates,
carnis
desideria
et
quidquid
naturae
nostrae
contorta
corruptaque
perversitas
gignit;
per
quem
de
die
in
diem
renovamur,
ut
in
novitate
vitae
ambulemus
ac
iustitiae
vivamus.
Haec
omnia
nobis
a
Deo
offeruntur
ac
dantur
in
Christo
Domino
nostro,
nempe
remissio
peccatorum
gratuita,
pax
et
reconciliatio
cum
Deo,
dona
et
gratiae
spiritus
sancti,
si
certa
fide
ea
amplectimur
et
accipimus,
magna
fiducia
divinae
bonitati
innixi,
|