48:3
3
IN
ACTA
APOSTOLORUM
et
absolutas,
quum
adscendit
Christus
ad
patrem:
ideoque
hac
narratione
Lucam
officio
suo
fuisse
perfunctum,
quod
ad
Christi
doctrinam
et
facta
spectat.
Et
sursum
dicitur
sublatus,
ut
sciamus,
vere
ex
mundo
hoc
migrasse:
ne
assentiamur
eorum
deliriis,
qui
nullam
in
adscensu
mutationem
loci
factam
esse
putant.
Mandata
per
spiritum.
Admonet
his
verbis
Lucas,
non
ita
recessisse
Christum
a
mundo,
ut
nostri
curam
abiecerit:
nam
quod
perpetuum
in
ecclesia
regimen
constituit,
hoc
documento
ostendit,
se
velle
saluti
nostrae
consultum.
Imo
testatus
est,
se
praeesse
et
adesse
suis
velle
usque
in
finem:
sicuti
re
vera
adest
per
suos
ministros.
Significat
ergo
Lucas,
non
prius
abiisse
Christum
quam
ecclesiae
suae
gubernationi
prospexerit.
Unde
sollicitum
esse
de
salute
nostra
colligimus:
atque
hanc
providentiam
diserte
notavit
Paulus
loco
nuper
citato,
quod
impleverit
omnia
constituens
apostolos,
evangelistas,
pastores,
ete.
Caeterum,
mandata
haec,
quae
dedisse
apostolis
Christum
narrat,
interpretor
de
praedicando
evangelio:
quemadmodum
legati,
ne
quidquam
temere,
praeter
eius
a
quo
mittuntur
voluntatem,
tentent,
certis
praeceptis
instrui
solent.
Atque
hoc
totam
positum
est
in
eius
doctrinae
commendationem,
quam
apostoli
pertulerunt.
Quod
ut
clarius
pateat,
singula
ordine
observanda
sunt.
Primum
electos
a
Christo
fuisse
dicit,
ut
eorum
vocatio
nobis
certa
sit
ac
comprobata.
Neque
enim
hoc
loco
meritis
hominum
Dei
electionem
opponit:
sed
tantum
asserit,
divinitus
fuisse
excitatos,
nec
temere
ad
hoc
munus
irrupisse.
Verum
quidem
est
illud,
gratia
esse
electos:
sed
nunc
agitur
de
Lucae
consilio,
quorsum
spectet.
Dico
autem
non
alio
spectare,
quam
ut
certa
nobis
sit
apostolorum
vocatio,
ut
discamus
non
in
homines
respicere,
sed
in
filium
Dei
autorem:
quia
semper
hoc
in
ecclesia
vigere
debet:
ne
quis
sibi
usurpet
honorem.
Secundo
dicit,
Christi
praeceptis
fuisse
edoctos
quidnam
agere
deberent.
Ac
si
diceret,
non
protulisse
sua
commenta,
sed
quod
a
coelesti
magistro
illis
erat
iniunctum
bona
fide
tradidisse.
Et
quo
plus
reverentiae
habeat
quod
illis
praecepit
Christus,
addit
hoc
spiritus
directione
factum.
Non
quod
aliunde
regi
opus
habuerit
filius
Dei,
qui
aeterna
est
sapientia,:
sed
quia
homo
quoque
erat,
ne
quis
putaret
humano
ingenio
tradidisse
apostolis
quod
tradidit,
nominatim
ad
divinam
autoritatem
nos
revocat.
Sicuti
toties
Dominus
ipse
nihil
se
tradere
affirmat
nisi
quod
a
patre
accepit:
ac
proinde
negat
doctrinam
suam
esse
suam.
Significat
itaque
in
evangelii
praedicatione
nihil
esse
humanum:
sed
divinam
esse
spiritus
ordinationem,
cui
subiici
totum
mundum
oporteat.
3.
Quibus
et
se
ipsum
exhibuit
viventem,
postquam
passus
erat,
in
multis
probationibus^
dum
per
|