39:3
3
PRAELECTIONES
non
pugnarunt
cum
homme
mortali,
sed
potius
gigantum
more
ausi
sunt
cornua
adversus
Deum
ipsum
attollere.
Et
hac
ratione
etiam
se
ornat
prophetae
elogio.
Hoc
quidem
saepe
facit:
sed
non
dubium
est
quin
hic
notetur
indignitas:
quod
scilicet
quo
tempore
Chaldaei
urbem
cingebant
suo
exercitu,
Ieremias
propheta
clausus
erat
in
atrio
custodiae.
Poterat
simpliciter
dicere,
Ieremias
tunc
erat
clausus:
sed
titulum
prophetae
honoris
causa
sibi
assumit,
ut
inde
magis
appareat
foeditas
contumaciae,
quod
populus,
quum
sentiret
Deum
infestum,
tamen
non
destitit
a
sua
superbia.
Tenuit
enim
tunc
prophetam
ipsum
in
carcere,
ac
si
certaret
cum
Deo
ipso.
Scimus
stultos,
ut
proverbio
veteri
dictum
est,
accepto
malo
sapere:
ergo
si
qua
fuisset
mica
vel
gutta
prudentiae
in
Iudaeis
poterant
suis
malis
et
calamitatibus
flecti,
ut
abiicerent
fastum
illum
et
pervicaciam.
Sed
videmus
ut
fuerint
indomiti,
et
vesano
furore
perstiterint
in
suis
sceleribus,
quod
constricti
ab
hostibus
voluerunt
Deum
in
persona
servi
sui
tenere
quasi
captivum.
Quod
dicitur
hic
de
atrio
custodiae,
non
dubito
quin
fuerit
carcer
paulo
humanior,
quemadmodum
alibi
videbimus
prophetam
fuisse
deprecatum
ne
illinc
iterum
traheretur
in
obscurum
alterum
carcerem,
ubi
fuerat:
petiit
hoc
non
vulgaris
beneficii
loco,
ut
maneret
in
aliquo
carcere,
et
tamen
expositus
fuit
omnium
ludibriis.
Quidquid
sit,
videmus
tunc
populum
nihilo
fuisse
meliorem,
tametsi
iam
saepius
castigatus
fuisset
Dei
ferulis.
Interea
memoria
tenendum
est
quod
dixi,
dum
impii
modis
omnibus
conantur
sermonem
Dei
prorsus
exstinguere,
non
consequi
quod
optant:
quia
Deus
perrumpit
nihilominus,
et
continuat
verbi
sui
cursum
quidquid
illi
moliantur.
Et
hoc
diligenter
notandum
est,
quia
hodie
videmus
machinas
omnes
admoveri
a
reprobis,
ut
cursum
coelestis
doctrinae
abrumpant.
Veniat
igitur
nobis
in
mentem
haec
historia,
quum
captivus
esset
Ieremias,
liberum
nihilominus
fuisse
eius
sermonem,
et
linguam
solutam.
Quemadmodum
etiam
Paulus
gloriatur
(2.
Tim.
2,
9),
Etiam
si
constrictus
sim
vinculis,
sermo
tamen
Dei
non
est
alligatus,
inquit.
Iam
subiicitur
causa
cur
fuerit
inclusus
in
carcere,
quia
scilicet
ausus
fuerat
prophetare
contra
urbem
et
regem
ipsum.
Non
mirum
est
si
regis
animus
fuerit
exacerbatus
quum
intrepide
diceret
Ieremias
venturum
in
manus
hostium.
Neque
enim
tantum
de
urbe
ipsa
et
eius
excidio
concionatus
fuerat,
sed
de
regis
clade:
dixerat
enim
tractum
iri
in
conspectum
regis
Nabuchadnezer,
et
venturum
Babylonem
usque
dum
visitaret
illum
Deus.
Scimus
quam
delicatae
sint
regum
aures
:
ergo
nihil
mirum
si
excanduerit
Zedechias
adversus
Ieremiam
:
sed
tandem
debuit
vel
molliri,
vel
frangi
quum
videret
hoc
oraculum
profectum
fuisse
a
Deo.
Quod
ergo
tenuit
semper
prophetam
captivum,
hinc
apparuit
|