55:299
299
CAPUT
I.
1.
Quod
erat
ab
initio,
quod
audivimus,
quod
vidimus
oculis
nostris,
quod
intuiti
sumus,
quod
manus
nostrae
contrectaverunt
de
sermone
vitae:
2.
et
vita
manifestata
est,
et
vidimus,
et
testamur,
et
annuntiamus
vobis
vitam
aeternam,
quae
erat
apud
patrem,
et
manifestata
est
nobis.
Initio
proponit
exhibitam
nobis
suisse
in
Christo
vitam
:
quod
ut
est
bonum
incomparabile,
ita
sensus
omnes
nostros
miro
sui
desiderio
et
amore
rapere
et
inflammare
debet.
Paucis
quidem
et
simplicibus
verbis
hoc
dictum
est,
vitam
esse
manifestatam:
verum
si
reputamus
quam
misera
et
horrenda
sit
mortis
conditio:
rursum
quid
Dei
regnum
et
immortalis
eius
gloria
valeant:
aliquid
hic
magnificentius
sentiemus,
quam
ullis
verbis
exprimi
queat.
Ergo
hoc
consilium
est
apostoli,
proposito
ingenti
bono,
imo
summa
et
unica
beatitudine,
quam
nobis
in
filio
suo
Deus
contulit,
animos
nostros
sursum
attollere
:
sed
quia
rei
magnitudo
postulabat
ut
certa
esset
ac
comprobata
veritas,
hac
in
parte
multum
insistit.
Nam
ista
omnia,
quod
vidimus,
quod
audivimus,
quod
sumus
i
n
t
u
i
t
i
,
ete.
ad
sanciendam
evangelii
fidem
valent.
Nec
vero
tantum
asseverandi
studium
frustra
adhibet.
Quum
in
evangelio
salus
nostra
consistat,
res
plusquam
necessaria
est
eius
certitudo:
nos
vero
quam
simus
ad
credendum
difficiles,
propria
experientia
plus
nimio
quisque
nostrum
agnoscit.
Credere
appello,
non
leviter
opinari,
aut
assentiendo
tantum
probare
quod
dicitur:
sed
firma
indubiaque
persuasione
amplecti,
ut
audeamus
tanquam
compertae
veritati
subscribere.
Hac
ratione
tam
multa
in
evangelii
confirmationem
hic
apostolus
congerit.
1.
Quod
erat
ab
initio.
Quoniam
abrupta
est
et
confusa
oratio,
ut
sensus
reddatur
clarior,
ita
verba
resolvere
oportet,
Nos
verbum
vitae,
quod
erat
ab
initio,
et
nobis
vere
modis
omnibus
testatum
fuit,
vobis
annuntiamus,
ut
vita
in
eo
manifestata
fuerit.
Tel
si
aliter
mavis:
Quidquid
de
verbo
vitae
annuntiamus
vobis,
ab
initio
erat,
et
nobis
palam
ostensum
fuit:
quia
vita
in
eo
manifestata
|