29:299  299  HOMILIA  VI.  300  Sequitur,  sterilem  peperisse,  et  abundantem  filiis  elanguisse.  Quibus  verbis  Anna  redit  ad  specialis  quod  a  Deo  acceperat  beneficii  praedicationem,  ut  quod  in  genere  de  Dei  potentia  dixerat,  sibi  ipsi  et  praesenti  materiae  applicet,  quae  carminis  huius  occasio  fuerat,  quasi  dicat,  se  licet  coram  hominibus  vilem  atque  abiectam,  tamen  tanta  esse  Dei  erga  se  beneficia,  ut  merito  possit  in  eorum  afflictorum  et  famelicorum  numero  censeri,  quos  Deus  solatus  est  et  bonis  explevit.  Quare  cohaerent  ista  cum  iis  quae  superius  diximus,  Annam  sibi  ipsi  non  satisfacere  praedicando  specialem  erga  se  Dei  favorem,  sed  altius  assurgere,  ut  Dei  potentiam  tam  in  superis  quam  inferis,  et  eiusdem  providentiam  qua  res  quascumque  regit  atque  administrat,  pro  suo  modulo  magnifaciat.  Porro  sterilitatem  suam  comparat  cum  abiecti  et  vili  anima  famelica,  quae  deinde  saturetur.  Nam,  ut  vidimus,  gravi  cura  prius  angebatur,  quod  a  Deo  quibusvis  iniuriis  et  probris  ob  sterilitatem  illam  exposita,  et  in  luctu  ac  moerore  perpetuo  vitam  actura  videretur.  Sed  a  Deo  filium  consequuta,  tantam  mutationem  mente  velut  attonita  miratur  et  praedicat.  Quaerat  hic  aliquis  merito,  cur  de  septem  liberis  mentionem  faciat,  quae  tamen  tum  unicum  adhuc  Samuelem,  etsi  deinceps  a  Deo  foecundata  pepererat.  Quidam  sic  verba  haec  exponunt,  ut,  quoniam  fideles  paucis  contenti  sunt,  ut  Psalm.  37,  16.  docet:  Annam  hoc  beneficium  eodem  loco  habere  quo  longe  plura  atque  maiora  dicant.  Ac  sane  Deo  sua  in  nos  beneficia  conferente,  si  virtute  spiritus  sancti  regamur,  minima  nobis  semper  loco  maiorum  erunt  eius  benefacta,  ac  de  iis  ipsum,  ut  par  est,  laudabimus  atque  celebrabimus.  Sed  parum  convenit  ista  expositio  quum  istis  Anna  verbis  spem  quam  in  futurum  conceperat  potius  aperire  videatur.  Neque  enim  dubium  est,  quin  ipsa  Dei  virtutem  experta  quam  ad  concipiendum  acceperat,  bene  in  posterum  speret,  ac  maiora  deinceps  exspectet,  fideque  conspiciat  quae  nondum  re  ipsa  impleta  erant.  Deus  vero  sane  minime  verbis  istis  Annae  alligatur,  sed  potius  virtus  eius  ac  potentia  celebratur,  qua  filiorum  multitudinem  usque  ad  septenarium  numerum  ipsi  largiri  potest.  Porro  numerus  septenarius  in  sacris  multitudinem  in  se  continet.  Ex  superioribus  igitur  colligimus  Deum  foecundantem  mulieres  prius  steriles,  et  saturare  et  macerare,  et  explere  bonis  famelicos,  et  contra  divitiis  suis  atque  opibus  nitentes  spoliare.  Atque  id,  inquit,  etiam  ante  partum  mulierum  conspicuum.  Quibus  docemur,  Dei  etiam  minima  beneficia  tanti  apud  nos  esse  oportere,  ut  ex  iis  ad  divinorum  operum  perfectionem  usque  assurgamus,  Deique  gloriam  atque  magnificentiam  magis  ac  magis  suspiciamus,  atque  ut  infinitae  et  incomprehensibilis  alioquin  maiestatis  eius  gustum  aliquem  habeamus,  a  minimis  eius  bene-