8:298
ligit,
universali
reatu
sic
obstrictos
teneri
reprobos,
ut
in
morte
relicti,
iustum
iudicium
sustineant.
Idem
et
nos
tradimus,
quia
in
Adam
sumus
ad
unum
omnes
perditi,
iusto
Dei
iudicio
perire,
qui
pereunt:
et
simul
tamen
fatemur,
quidquid
Adae
accidit,
divinitus
fuisse
ordinatum.
Nunc
mihi
non
tam
quid
vel
quo
ordine
dicat
Pighius
considerandum
est,
quam
ut
cum
sua
desperata
impudentia
iaceat
confusus
nebulo:
et
piis
conscientiis
satisfiat,
quas
per
imperitiam
turbari
non
raro
cernimus.
Itaque
quidquid
speciosum
est
in
fluxa
et
prope
immensa
eius
loquacitate
excerpam:
ut
omnes
intelligant,
multa
dicendo
nihil
eum
dicere.*)
Cum
speciali
electione
congruere
non
videtur,
quod
Christus
totius
mundi
redemptor
omnibus
promiscue
evangelium
praedicari
iussit.
Atqui,
[pag.
86]
evangelium
legatio
est
pacis,
qua
reconciliatur
mundus
Deo,
ut
Paulus
docet
(2
Cor.
5,
18):
et
eodem
teste
annunciatur,
ut
qui
audiunt,
salvi
fiant.
Respondeo
breviter,
Christum
sic
toti
mundo
ordinatum
esse
in
salutem,
ut
eos
servet
qui
a
patre
illi
dati
sunt:
eorum
sit
vita,
quorum
est
caput:
eos
in
bonorum
suorum
societatem
recipiat,
quos
sibi
Deus
gratuito
beneplacito
haeredes
adoptavit.
Quid
horum
negari
potest?
Illud
Iesaiae
vaticinium
apostolus
in
eo
impletum
pronunciat:
Ecce
ego
et
pueri
mei,
quos
Dominus
mihi
dedit
(Iesai.
8,
18;
Hebr.
2,
13).
Clamat
ipse
Christus:
Omne
quod
mihi
dedit
pater,
custodiam,
ne
quid
pereat
(Ioann.
6,
37).
Quod
vitam
non
nisi
in
membra
sua
diffundat,
passim
legimus.
Inseri
porro
in
eius
corpus,
speciale
donum
qui
non
fatetur,
epistolam
ad
Ephesios
nunquam
attente
legit.
Unde
et
tertium
illud
sequitur:
Christi
virtutem
non
nisi
ad
Dei
filios
pertinere.
Quanquam
non
melius
quam
ex
evangelii
praedicatione
aestimandam
esse
universalem
Christi
gratiam,
ipsa
quoque
pars
adversa
mihi
concedet.
Quare
in
eo
sita
est
nodi
solutio,
si
tenemus
quomodo
salutem
omnibus
offerat
evangelii
doctrina.
Equidem
omnibus
sua
natura
salvificam
esse
non
nego.
Tantum
hoc
quaeritur:
an
Dominus
aeterno
suo
consilio
communem
illic
omnibus
salutem
destinaverit.
Vocari
omnes
indifferenter
ad
poenitentiam
et
fidem:
proponi
[pag.
87]
omnibus
eundem
mediatorem,
qui
patri
ipsos
reconciliet,
satis
notum
est:
sed
aeque
notum
est,
nihil
nisi
fide
percipi:
ut
illud
Pauli
impleatur:
Evangelium
esse
Dei
potentiam
in
salutem
omni
credenti
(Rom.
1,
16).
Aliis
autem
quid
restat,
nisi
ut
odor
sit
mortis
in
mortem?
ut
idem
alibi
loquitur
(2
Cor.
2,
16).
Porro,
quum
palam
appareat,
ex
multis
quos
externa
voce
Deus
compellat,
vix
paucos
credere:
1)
Ie
recueilleray
donques
en
somme
les
argumens
que
font
tels
supports
de
Satan,
et
monstreray
que
le
tout
n'est
que
fumee.
|