29:297  297  IN  I.  LIB.  SAMUEL.  CAP.  II.  298  locupletissimum,  atque  perpetuae  eius  providentiae,  qua  tempestates  ex  arbitrio  solus  moderatur,  habemus.  Et  in  hunc  sensum  scriptura  dicit  Psal.  147,  16  Deum  minuta  pruina  solum  quasi  cinere  conspergere.  Sic  Deus  coelum  nubibus  atris  involvit,  et  idem  mox  serenat,  sole  radiis  orbem  illustrante:  tum  pluvias  terris  immittit.  Quibus  coeli  mutationibus  excitamur  ad  Dei  providentiam  contemplandam,  qua  solus  omnia  moderatur  atque  ex  animi  sententia  regit  et  administrat.  Idem  esto  de  variis  in  hominum  vita  casibus:  nam  si  cuncta  eodem  tenore  ferrentur  sine  ullis  mutationibus,  nae  Deum  honore  proprio  spoliantes,  fortunae  administrationem  orbis  tribueremus,  atque  in  erroris  tenebras  immergeremur.  At  quum  de  divite  pauperem  aliquem  factum  adspicimus,  et  de  potente  miserum  et  abiectum,  atque  nihil  tam  stabile  quod  commoveri  non  possit,  animadvertimus,  tum,  nisi  prorsus  io  media  luce  ealigamus,  ad  harum  mutationum  causas  quasdam  abstrusiores  mentem  attollere  divinaeque  providentiae  effecta  suspicere  iubemur.  Atque  haec  primum  ex  his  verbis  haurienda  doctrina.  Deinde  et  hoc  observandum  venit,  Deum  depauperantem  divites,  et  saturos  ad  inopiam  et  famem  redigentem,  iustas  apus  se  sui  consilii  causas  habere:  etsi  non  omnibus  statim  notas.  Sed  eum,  exempli  gratia,  qui  depauperatus  est,  oportet  apud  se  ipsum  easdem  investigare,  seque  totum  vitamque  suam  expendere,  num  videlicet  Dei  dona  in  malos  usus  converterit,  et  malis  artibus  opee  tantas  cumulant,  quomodo  iisdem  usus  sit,  num  in  luxum,  superbiam,  aut  alia  eiusmodi  vitia  quibus  sese  indignum  illis  effecerit.  Denique  etsi  occultae  plerumque  divinorum  iudiciorum  causae  sunt,  tamen  saepe  in  oculos  eaedem  occurrunt,  ut  nullus  dubitationi  locus  relinquatur.  Quare  divina  iudicia  nos  admirari  et  revereri  sic  oportet,  eiusque  infinitam  sapientiam  suspicere,  ut  humanam  sapientiam  sine  illa  esse  inanem  asque  evanidam  probe  noscamus.  Denique  quidquid  ab  ipso  fit,  iustum  esse  ac  perfectum  fatendum  est.  Hanc  ob  causam  et  beata  virgo  Maria,  huic  prophetissae  consonanter,  ait,  Deum  famelicos  implevisse  bonis,  et  divites  ablegavisse  inanes.  Nam  plerumque  videas  divites  ita  bonis  suis  et  divitiis  insolescere  ut  rumpantur,  non  absimiles  iis  qui  nimio  cibo  sese  ingurgitantes  de  concoctione  laborant.  Fit  enim  ipsorum  intemperantiae  vitio  ut,  quod  in  alimentum  cedere  oportebat,  perniciosum  illis  et  exitiosum  sit.  Idem  sane  potentibus  in  hoc  mundo  fere  contingit:  nam  prae  arrogantia  tumidi  rumpuntur,  adeoque  satiantur  sua  potentia,  ut  nulla  ipsis  sit  salutaris  evacuatio.  Contra  vero  salutaria  sunt  istiusmodi  remedia,  fidelibus  Dei  servis  non  inemendabilibus.  Atque  plerumque  multos  videas  non  satis  evacuatos  aut  exinanitos,  quod  coram  Dei  maiestate  sese  non  didi-