9:296
sui
corda,
aut
tandem
cede
locum
clarae
et
indubiae
veritati,
pseudoprophetas
Dei
instrumenta
esse
ad
examen
illud,
cuius
autor
vult
agnosci.
Clarius
vero
per
Ezechielem:
Si
propheta
deceptus
quidquam
protulerit,
ego
Deus
prophetam
illum
decepi,
et
manus
mea
super
eum
(Ezech.
14,
9).
Tu
nos
solo
permissu
contentos
esse
iubes:
voluntatem
suam
et
manum
Deus
in
causa
esse
asserit.
Nunc
vide
uter
fide
dignior
testis,
Deus
per
spiritum
suum,
unicum
sapientiae
fontem,
de
se
loquens,
an
tu
de
incognitis
eius
mysteriis
ex
insipido
carnis
tuae
sensu
garriens.
Quid?
ubi
Deus
Satanam
vindictae
suae
ministrum
accersit,
et
dat
apertum
fallendi
mandatum",
an
hoc
nihil
differt
a
solo
permissu?
Vox
Dei
est
minime
ambigua
:
Quis
nobis
decipiet
Achab?
nec
obscure
Satanae
imperat:
Vade,
et
sis
spiritus
mendax
in
ore
omnium
prophetarum
(1
Reg.
22,
20.
21).
Scire
[pag.
56]
etiam
velim
an
idem
sit
facere
quod
permittere.
Quia
David
clam
aliena
uxore
abusus
fuerat,
pronunciat
Deus
se
facturum
ut
eius
uxores
ad
probrum
simile
palam
in
solis
conspectu
trahantur
(2
Sam.
12,
ll).
Non
dicit:
Patiar
fieri,
sed
:
Faciam.
Tu
ut
fallaci
tuo
patrocinio
eum
adiuves,
permissionem
obtendis.
Longe
aliter
David
ipse,
qui
horribile
Dei
iudicium
secum
reputans,
exclamat:
Obmutesco,
quia
tu
fecisti.
Sic
etiam
Iob
Deum
benedicens,
non
tantum
eius
permissu
spoliatum
se
fatetur
a
praedonibus,
sed
clare
affirmat
Deum
abstulisse
quod
dederat
(Iob
1,
21).
Si
eadem
in
dando
et
accipiendo
ratio
est,
te
autore,
non
essent
opes
Dei
beneficia,
sed
Dei
permissu
temere
ad
nos
fluerent.
Quod
si
tu
cum
putrida
tua
cohorte
obstrepere
non
desinis,
se
ipsum
tamen
iustificabit
Deus.
Nos
vero
mysteria
quae
longe
captum
nostrum
superant,
reverenter
adorabimus,
donec
eorum
affulgeat
plena
cognitio,
ubi
[pag.
57]
facie
ad
faciem
videbitur
qui
nunc
non
nisi
in
speculo
cerni
potest.
Tunc,
inquit
Augustinus,1)
in
clarissima
luce
sapientiae
videbitur
quod
piorum
fides
habet,
quam
certa
et
immutabilis,
et
efficacissima
sit
voluntas
Dei,
quam
multa
possit
et
non
velit:
nihil
autem
velit
quod
non
possit.
De
praesenti
autem
articulo
ex
ore
eiusdem
pii
scriptoris
tibi
respondeo
:2)
Haec
sunt
magna
opera
Domini,
exquisita
in
omnes
voluntates
eius,
et
tam
sapienter
exquisita,
ut
quum
angelica
et
humana
creatura
peccasset,
id
est,
non
quod
ille,
sed
quod
voluit
ipsa
fecisset,
etiam
per
eandem
creaturae
voluntatem,
qua
factum
est
quod
creator
noluit,
impleret
ipse
quod
voluit:
bene
utens
et
malis,
tanquam
summe
bonus,
ad
eorum
damnationem
quos
iuste
praedesti-
1)
Ench.
ad
Laurentium,
cap.
95.
2)
Eiusdem
lib.
cap.
100.
|