8:295
295
DE
AETERNA
DEI
296
conciliant
piae
mentes:
hominem
eo
statu
fuisse
locatum,
quum
primum
conditus
est,
ut
sponte
cadendo
sibi
ipse
exitii
causa
fuerit:
et
tamen
admirabili
Dei
consilio
ita
fuisse
ordinatum,
ut
voluntaria
haec
ruina
humano
generi,
et
omnibus
Adae
posteris,
humilitatis
materia
foret.
Neque
enim,
si
Deo
ita
visum
est
expedire,
ideo
non
propria
voluntate
se
praecipitem
dedit,
qui
recta
natura
alioqui
praeditus,
et
ad
Dei
imaginem
formatus
erat.
Iterum
repeto:
Non
me
latet,
quantum
absurditatis
et
repugnantiae
haec
apud
profanos
homines
prae
se
ferant.
Sed
pro
mille
[pag.
80]
testibus
una
conscientia
sufficere
nobis
debet:1)
quam
si
audimus,
negare
certe
pudebit,
iure
periisse
hominem,
qui
Satanam
quam
Deum
sponte
maluit
sequi.
Nunc
audiendae
sunt
Pighii
probationes,
quibus
ostendere
conatur,
indifferenter
omnibus
salutem
fuisse
constitutam.
Mentiri
alioqui
spiritum
dicit,
qui
pronunciat,
Deum
omnium
esse
patrem.
De
coniugio
illic
tractat
Malachias
(2,
14),
cuius
fidem
plerique
mariti
tunc
fallebant,
qui
polygamia
inducta
fraudabant
primas
uxores.
Eos
ad
Deum
fidei
coniugalis
praesidem
ac
vindicem
revocat.2)
Videant
nunc
lectores,
qualis
in
scriptura
tractanda
sit
Pighii
religio.
Subiicit
ex
Psalmo:3)
Suavem
esse
Dominum
universis.
Unde
concludit,
omnes
sine
exceptione
ad
vitam
aeternam
destinatos.
Quod
si
verum
est,
canibus
etiam
et
asinis
apertum
est
regnum
coelorum.
Neque
enim
Dei
bonitatem
quae
hominibus
propria
sit,
illic
commendat
propheta:
sed
omnia
Dei
opera
comprehendit.
Quidni
tamen
pro
fratribus
suis
Pighius
depugnet?
Sequitur
tertia
probatio:
Quod
non
sit
distinctio
gentilis
ac
Iudaei,
teste
Paulo
(Rom.
10,
12).
Ego
vero
hoc
libenter
amplector,
modo
addatur
etiam
quod
idem
Paulus
docet:
Vocatas
in
evangelii
societatem
fuisse
gentes,
quia
aeterno
Dei
consilio
ad
id
ordinatae
fuerant
(Rom.
16,
26).
Citat
et
illud
Ecclesiastici:
[pag.
81]
Nihil
Deum
odisse
eorum
quae
fecit.4)
Ac
si
non
ubique
diceremus,
nihil
Deum
in
nobis
odisse
quod
suum
est,
sed
degenerem
tantum
naturam,
quae
merito
primae
creationis
deformitas
censetur.
Caeterum,
in
hoc
cardine
minime
versatur
reprobationis
quaestio:
An
aliquid
suum
oderit
Deus.
Etsi
enim
ante
defectionem
Adae,
quid
facturus
esset
Deus,
occultas
ob
causas
statuerat,
nihil
tamen
ab
eo
damnari
nisi
peccatum
in
scriptura
legimus.
Ita
restat,
ut
iustas
habuerit
1)
quoi
qu'il
babille
ou
abbaye
Or
que
chacun
entre
en
soy
et
qu'il
escoute
sa
conscience
parler
2)
Add*
pour
mieux
monstrer
l'enormite
de
leur
peche
et
pourtant
entendoit
qu'ils
usassent
de
meilleure
foy
et
humanite
l'un
a
l'autre.
3)
Numquid
alludit
ad
Ps.
34,
9?
4)
Exstat
hoc
Sap.
l
l
,
24.
|