7:295
295
ADVERSUS
P.
CAROLI
296
tamen
qui
micam
rectae
intelligentiae
habent,
agnoscunt
hominem
barbarum
prorsus
et
indoctum
solaque
audacia
instructum,
nisi
forte
quis
argutiolas,
quibus
ludere
cum
aliqua
ingenii
specie
solet,
ac
sophisticae
theologiae
mediocrem
usum
verae
ac
liberalis
doctrinae
loco
habet.
Sed
ego
inscitia
ipsum
tam
audacem
reddi
existimo:
quod
etiam
evenire
perpetuo
solet,
et
veteri
proverbio
notatum
est.
Proinde
non
sum
facturus
quod
multi,
ut
mihi
veniam
dari
postulem,
quod
arduam
diffieilemque
provinciam
susceperim.
Non
enim
aliud
hic
esse
meum
institutum
profiteor,
quam
ut
simpliciter
et
absque
fuco
narrem
quae
ad
causam
Caroli^
pertinent,
narrationem
confirmem
perspicuis
et
firmis
testimoniis,
postea,
quasi
defunctus,
iudicium
lectoribus
permittam.
Quoniam
autem
Carolus
in
praefatione
sua
meminit
qualiter
Avenione
migraverit
in
Lotharingiam
et
simul
profectionis
suae
causam
exponit,
initio
autem
libri
suum
in
Sabaudiam
adventum
refert,
et
ordinem
suorum
gestorum
prosequitur,
donec
ordinatus
fuit
Lausannae
minister,
postea
venit
ad
commentitiam
disputationem
illam
de
trinitate,
in
qua
Calvinum
inducit
loquentem
pro
suo
arbitrio,
et
monstra
oppugnat
quae
ipse
fabricatus
est,
tandem
multa
[pag.
7]
commemorat
in
quibus
dissenserit
a
Farello
et
aliis,
idque
ut
magistris
nostris
gratificetur,
ego
quoque
hanc
responsionem
in
quatuor
membra
partiar:
primo
quidem
describam
iter
illud,
sed
longe
alio
modo
quam
fecit;
altero,
res
eius
gestas
inter
id
tempus
paucis
verbis
patefaciam;
tertio,
quaestionem
de
trinitate
ab
eo
agitatam
tractabo;
quarto,
reliquam
farraginem
breviter
expediam:
sic
tamen
ut
appareat
quanta
mentiendi
licentia
ipse
in
scripto
suo
abusus
sit.
Ac
primo
quidem
hoc
risu
dignum
est
quod
a
Molendino
Sadoleti
Iametium1)
usque
uno
saltu
transvolat;
hoc
autein
frontis
penitus
ferreae,
quod
istud
sibi
consilium
migrandi
fuisse
testatur,
ut
ad
ducem
Lotharingiae
veniret,
a
quo
fuerat
invitatus.
Nec
minus
ridiculum,
quod
se
cum
Sadoleto
consultasse
fingit.
Sic
autem
res
habet:
Avenione
profectus
recta
venit
Agathopolim,
2)
quod
est
oppidulum
sub
ditione
episcopi
basiliensis,
immune
tamen
et
ideo
Helvetiis
foederatum.
Simulatque
appulit,
per
quosdam
suos
fautores
indicari
curavit
Farello
et
reliquis
eius
collegis
qui
in
comitatu
Neocomensi
Christum
annunciant,
cupere
se
cum
1)
IameU
oppidum
est
in
dioecesi
Metensi,
hodie
Dep.
Mense
Molendmum
conferri
potest
cum
oppido
MouUns
in
eadem
dioecesi.
Textus
vero
illud
in
loco
longe
diverso
quaeri
iubet,
ut
videtur.
Verum
nescimus
utrum
de
urbe
Moulins
(Dep.
Aliter),
an
de
oppidulo
aliquo
in
Delphinatu
(Mohnes
en
Queyras,
Mohnes
en
Champsaur,
Dep.
Hautes
Alpes)
cogitandum
sit.
2)
Agathopolis,
Bonneville,
Neustadt,
in
agro
Neocomensi.
|