5:295  EPISTOLA  II.  offensionem  nequeat,  in  stolidis  ac  bis  carnalibus  caeremoniis  toto  pectore  stupere  sinunt.  Utcunque  ad  Dei  adorationem  vocent,  idolis  tamen  haerere  quum  omnes  cernant,  neminem  autem  reprehendant,  sua  illa  dissimulatione,  quae  nutus  instar,  et  tacitae  cuiusdam  approbationis  accipitur,  fortius  affigunt.')  Quidquid  de  iustitia,  sanctificatione,  salute  a  Christo  petenda  balbutiant:  susque  deque  tamen  habent,  quod  populus,  omisso  Christo,  ea  omnia  quaerit,  ubi  minime  reperiri  possunt.  O  praeclaras  in  sana  doctrina  exhortationes,  quae  dum  insanienti  populo  placide  blandiuntur,  ac  tantum  non  applaudunt,  simul  etiam  efficiunt,  ut  obstinatius  furere  pergat!  Quis  enim  displicere  illis  putet,  quae  inter  conciones  ipsas  eorum  oculis  assidue  ingeruntur:  eius  generis  praesertim,  quae  si  mala  forent,  vel  tantillum  tolerare  nefas  fuerit?  Quidquid  autem  non  displicere  illis  putatur,  eo  loco  habetur,  ac  si  ipsorum  suffragio  palam  confirmatum  esset.  Et  quae  iam  [pag.  62]  eorum  ?챓sset  in  revincendo  adversario  magnanimitas,  si  ad  certamen  ventum  foret:  qui  tantam  in  simplici  exhortatione  animi  pusillitatem2)  produnt?  qui  sine  adversario  ita  protinus  concidunt,  et  de  praesidio  stationeque  nondum  oppugnata  decedunt?  Quanquam  si  qualis  hodie  sit  ecclesiae  conditio  consideremus,  Christo  restitui  non  potest,  nisi  e  luporum  faucibus  erepta:  ad  Dei  pascua  non  adduci  potest,  nisi  hominum  laqueis  soluta:  recta  via  agi  non  potest,  nisi  errorum  labyrinthis  extricata.  Sic  enim  in  evertenda  exstinguendaque  religione  Satanae  ministri  profecerunt,  ut  eam,  nisi  ab  ipsorum  impietate  assertam,  instillare  hominum  animis  non  liceat.  Id  in  obruenda  obliterandaque  Dei  veritate  consequuti  sunt,  ut  in  lucem  emergere,  nisi  ab  illorum  mendaciis  vindicata,  nequeat.  Interim  quid  egregii  isti  et  excubitores,  et  pastores?  Gladium  conspiciunt,  non  cervicibus  impendentem,  sed  iugulis  prope  admotum.  Oves  cernunt,  non  luporum  insidiis  appetitas,  sed  dentibus  correptas  et  mutilatas.  Securi  tamen,  ut  in  media  pace,  torpent:  nisi  quod  suo  capiti  privatim  timentes,  abiecta  publicae  salutis  cura,  de  se  ipsis  plus  satis  sunt  solliciti.  Istam  quidem  inertiamne  an  perfidiam  potius  vocem,  dubito:  si  impune  sibi  futuram  confidunt,  meras  sibi  fabulas  esse,  quidquid  Dominus  aut  promittit,  aut  minatur:  ex  eo  testatum  faciunt.  Quod  enim  per  Ezechielem  Dominus  edixit  se  populi  sanguinem  e  speculatoris  manu  reposciturum,  qui  quum  imminentem  gladium  videret,  clangore  tubae  non  indicavit:  in  quem  magis  proprie  competere,  quam  in  se  ipsos  respondebunt?  Nempe  si  ea  lege  ecclesiae  excubiis  impositi  sunt  custodes,  qui  neque  nocte,  neque  die  quie-  1)  Sic  sola  pnnceps  Caeterae  omnes  :  affingunt.  Gallus.  elle  sert  pour  tousiours  enracinee  plus  avant  etc.  2)  SIC  sola  princeps  Caeterae  ownes  pusillanimitatem.