41:295
295
PRAELECTIONES
296
5.
Et
aaspexi
ego
Daniel,
et
ecce
duo
alii
stantes,
unus
hac
ad
ripam
fluminis,
et
unus
(id
est,
alter)
illac
ad
ripam
fluminis
(hoc
est,
unus
a
parte
una,
et
alter
a
parte
opposita).
6.
Et
dixit
ad
virum
qui
indutus
erat
lineis
(vestibus,
subaudiendum
est)
qui
erat
supra
aquas
fluminis
(hoc
est,
eminebat
in
ipsa
ripa),
Quousque
finis
mirabilium?
7.
Et
audivi
virum
indutum
lineis,
qui
erat
supra
aquas
fluvii,
et
sustulit
dextram
suam,
et
sinistram
suam
versus
coelos,
et
iuravit
per
Viventem
in
aeternum,
quod
ad
tempus
praefixum,
tempora
praefixa,
et
dimidium:
et
ut
consumpserint
(vel
compleverint)
dispersionem
(vel
contritionem)
manus
populi
sancti,
complebuntur
omnia
haec.
Narrat
hic
Daniel
se
vidisse
alios
angelos
stantes
ab
utraque
ripa
fluminis.
Tigrim
vero
designat,
quemadmodum
ante
meminit.
Illic
enim
oblata
fuit
haec
visio.
Dicit
unum
ex
illis
fuisse
ab
altero
rogatum,
quousque
esset
finis:
eum
vero
qui
rogatus
fuerat,
manibus
in
coelum
sublatis,
iurasse
per
Deum
viventem
nihil
frustra
fuisse
praedictum,
quoniam
suo
tempore
veritas
patefiet,
sed
exspectandum
ad
tempus,
tempora,
et
dimidium
temporis.
Haec
summa
est.
Quum
dicit
se
adspexisse,
iterum
certitudinem
visionis
commendat.
Nisi
enim
fuisset
attentus,
et
serio
applicuisset
animum
ad
haec
mysteria,
minus
haberet
fidei
eius
narratio.
Sed
quum
animo
composito
fuerit,
deinde
quum
studuerit
intelligere
quod
Deus
per
angelum
suum
docebat,
non
potest
vocari
in
dubium
quod
tam
fideliter
nobis
tradit.
Nomen
virorum
attribuit
angelis,
secundum
eam
rationem
quae
prius
fuit
exposita.
Neque
enim
significat
vere
fuisse
homines,
sed
nomen
illis
imponit
ab
externa
specie.
Quoniam
ergo
gestabant
faciem
humanam,
ideo
viros
appellat.
Neque
tamen
dico
imaginarium
illis
fuisse
corpus,
aut
quum
Daniel
videret
homines,
fuisse
duntaxat
spectra
aut
larvas,
sed
fieri
potuit
ut
Deus
induerit
angelos
suos
ad
tempus
corporibus,
neque
tamen
ideo
essent
homines.
Nam
Christus
sic
carnem
nostram
accepit,
ut
vere
fuerit
homo,
et
Deus
manifestatus
in
carne.
Aliter
autem
de
angelis
dicendum
est,
quibus
datum
fuit
temporale
corpus,
donec
suis
mandatis
essent
defuncti.
Hoc
quidem
dubitatione
caret,
improprie
virorum
nomen
attribui
angelis,
sed
apte
propter
similitudinem,
vel
formam
hominum
quam
gestabant.
Quod
autem
alter
ex
angelis
alterum
interrogat,
non
mirum
est.
Scimus
quum
Paulus
extollit
mysterium
vocationis
gentium,
quod
fuerat
absconditum
a
saeculis,
hoc
etiam
adiungi
(Ephes.
3,
10),
angelis
esse
admirabile:
quia
scilicet
prius
nihil
tale
speraverint,
quia
patefactum
illis
non
erat.
Sic
igitur
mirabiliter
operatur
Deus
in
ecclesia
sua,
ut
angelos
ipsos
coelestes
in
admirationem
rapiat.
Et
|