[SEARCH HOME] | [CONTENTS] | [기독교강요 라틴어-영어 문장별 대조본] | [원문칼빈전집안드로이드앱]

IOANNIS CALVINI OPERA QUAE SUPERSUNT OMNIA
volume column dictionary *for dictionary, click or touch the word
[Pre] [Next] [Original Text Jpg]


29:295  295  HOMILIA  VI.  296  honorem  et  gloriam  detrahunt?  Hinc  fit  ut  Deus  ab  illis  non  invocetur,  imo  ab  ipsis  velut  ad  congressum  provocetur,  ut  donis  etiam  ab  ipso  acceptis  adversus  ipsum  veluti  digladientur,  ac  more  gigantum  de  solio  detrahere  velle  videantur.  Porro  non  de  solis  iis  hic  Anna  loquitur,  qui  robore  et  viribus  corporis  praediti  sunt,  sed  valentium  nomine  complectitur  eos  etiam  qui  autoritate  et  dignitate  aliqua  pollent,  quales  sunt  reges,  principes,  aliique  eiusmodi  magistratus.  At  quales,  oro,  plerumque  sunt  istorum  hominum  cogitationes,  qualia  studia!  Fateor  quidem  interrogatos,  a  quo  in  hanc  dignitatem  evecti  sint,  responsuros  a  Deo:  verum  tamen  illos  gloria,  minis,  saevitia,  tyrannide,  crudelitate  plenos  videas:  et  quum  maxime  abominandi  sint,  admirandos  tamen  sibi  consiliorum  successus  polliceri.  Quare  non  mirum  si  Deus  elatos  istos  homunciones,  et  viribus  suis  fidentes,  deprimit  et  confringit,  quod  nimirum  donis  Dei  abutantur.  Et  in  hunc  sensum  propheta  Psalm.  33.  vers.  16,  17.  loquutus  est:  Fortis  non  eripitur  magnitudine  roboris:  rex*)  fallax  equus  ad  salutem,  neque  magnitudine  roboris  sui  servat:  ecce  oculus  Iehovae  est  super  timentes  eum,  qui  sperant  in  misericordia  eius.  Atqui  quo  generosior  equus  alicui  contigerit,  eo  magis  in  eo  suam  virtutem  ab  hominibus  agnosci  Deus  vult.  Quare  ergo  non  placet  Deo  robur  illud  equorum?  nempe  propter  hominum  arrogantem  insolentiam,  qui  quo  generosiores  et  fortiores  equos  nacti  fuerint,  eo  magis  efferuntur,  et  adversus  Deum  cum  summo  contemptu  calcitrant:  atque  ipsum  prospere  sibi  consiliis  succedentibus  prorsus  pedibus  conculcant.  Quod  igitur  malitia  et  ingratitudine  Dei  dona  foedamus  et  polluimus,  merito  illi  etiam  displicent.  Denique  rerum  experientia  magistra  nos  satis  superque  docet:  Deum  sese  suis  viribus  nixos  adeo  efferentes  contundere  solitum:  quod  si  non  semper  accidit,  ne  tamen  in  dubium  divina  iudicia  revocemus,  quorum  hic  plenitudinem  videre  non  possumus,  sed  ex  parte  si  contemplemur  multum  est.  Verum  enimvero  si  attentis  oculis  et  mente  eadem  intueremur,  nae  huius  sententiae  veritatem:  Arcus  fortium  confringi,  re  ipsa  impleri  conspiceremus.  Quamobrem  ex  istis  discendum  est,  non  adeo  nos  esse  virium  ac  roboris  cupidos  oportere,  quandoquidem  tam  debiles  sumus  tamque  incauti  ut  sint  ea  nobis  tanto  maioris  lapsus  occasio.  Quare  si  Deus  in  altiorem  gradum  nos  evexerit,  nostrae  tenuitatis  memores  cum  omni  modestia  Deique  timore  vitae  curriculum  decurramus:  atque  Deum  nobis  ac  nostrae  saluti  consulere,  quum  nos  in  tenui  statu  continet,  et  non  ad  nostram  voluntatem  extollit,  persuasum  habeamus.  Contra  vero  infirmi  dicuntur  accincti  robore,  ut  doceamur  Deum,  *)  Sio  textus  impressus  etiam  in  Amstd.  sane  legendum  :  Ees.   

[Pre] [Next]


Copyright ⓒ 2018 In Hyuk Lee. All rights reserved. http://blog.naver.com/isaaci