29:294  HOMILIA  SEXTA.  4.  Arcus  vertentium  superatus  est,  et  infirmi  accincti  sunt  robore.  5.  Saturati  ob  panem  operam  suam  locant:  famelici  autem  desinunt:  adeo  ut  sterilis  septem  pariat  et  abundans  filiis  elanguescat.  6.  Iehova  morte  afficit  et  in  vitam  restituit:  demittit  in  sepulcrum  et  educit.  7.  Iehova  depauperat  et  ditat:  deprimit,  etiam  extollit.  8.  Eripit  e  pulvere  tenuem,  e  sterquilinio  extollit  egenum,  collocando  cum  ingenuis,  et  faciendo  ut  solium  gloriae  possideant:  nam  Iehovae  sunt  cardines  terrae,  quibus  imposuit  orbem  habitabilem.  Quaecunque  s.  scriptura  de  Dei  potentia,  bonitate,  virtute,  iustitia,  caeterisque  eiusmodi  divinis  virtutibus  praedicat,  exiguam  sane,  imo  paene  nullam  utilitatem  nobis  adferrent,  nisi  ad  usum  nostrum  referrentur,  nobisque  speciatim  applicarentur.  Nam,  exempli  gratia,  quum  Deus  optimus,  maximus,  iustissimus  dicitur,  haec  cogitatio  fere  in  auras  abit,  nisi  quemadmodum  Deus  suam  iustitiam,  potentiam,  bonitatem  in  homines  exserat  cognitum  habeamus.  Hic  igitur  duae  rationes  proponuntur,  in  quibus  ea  velut  in  speculo  contemplemur,  nempe  Dei  potentiam  in  eo  positam  ut  deprimat  et  erigat:  deprimat,  inquam,  arrogantes  et  superbos,  ac  sese  adversus  ipsum  efferentes:  miseros  vero  et  afflictos  fideles,  ac  veluti  iam  in  pulvere  iacentes,  erigat  et  attollat.  Idcirco  hic  Anna  praedicat  primo  loco,  arcum  valentium  superatum,  infirmos  autem  accinctos  fuisse  robore.  Ex  quibus  discendum  mortales  insolenter  aliquid  arrogantes  sibi,  gitantum  more  sese  adversus  Deum  efferre,  sed  tam  imparem  esse  congressum  ut  superbi  vel  solo  flatu  conterantur,  et  tanquam  vas  fictile  diffringantur.  Contra  vero  fideles,  in  tantum  calamitatis  statum  redactos  ut  penitus  corruisse  videantur,  si  ad  Deum  votis  ardentibus  confugerint,  potente  ipsius  manu  erigi  atque  corroborari.  En  igitur  rationes  duas  illas,  quas  supra  diximus,  ex  quibus  quod  superius  attigi  fit  conspicuum,  nempe  nos  de  Dei  omnipotentia,  vel  ab  aliis  aliquid  audientes,  vel  ipsi  in  sacris  legentes,  oportere  eandem  in  nobis  intueri,  ne  otiosam  eam  in  coelis,  ut  Epicurei  solent,  imaginemur,  quum  sese,  nisi  penitus  in  media  luce  caligemus,  suis  effectis  satis  patefaciat.  Porro  quod  hic  validi  ac  robusti  sagittarii  cum  suis  arcubus  superandi  et  confringendi  dicuntur,  non  ita  intelligendum,  quasi  Deo  robur  displiceat,  quum  robur  ac  fortitudo  sit  Dei  donum,  neque  ipsi  quae  hominibus  dona  largitur  displiceant,  sed  quod  his  verbis  profiteatur  sese  unicum  suorum  esse  vindicem  et  assertorem,  atque  erga  ipsos  liberalem  et  munificum.  At  multos  bonis  istis  propter  animum  ingratum  privari  saepe  contingit.  Nam,  obsecro,  quam  multi  viribus  suis  superbiunt  et  gloriantur?  atque  ita  Deo-debitum  19*