9:293
293
DE
OCCULTA
DEI
PROVIDENTIA.
ubi
enim
convertisti
me,
egi
poenitentiam.
Haec
solutio,
si
qua
in
cane
verecundia
esset,
tibi
ex
meis
scriptis
decies
nota
esse
[pag.
46]
debuerat.
Sed
ut
tibi
liceat
eam
reiicere,
nihilo
tibi
magis
Paulus,
quam
Ezechiel
suffragatur.
Quomodo
velit
Deus
salvos
omnes
fieri,
non
anxie
disputandum
est:
quia
haec
duo
inter
se
cohaerent,
salus
et
cognitio
veritatis.
Nunc
responde,
si
voluit
Deus
suam
veritatem
omnibus
innotescere,
cur
ad
tot
gentes,
ex
quo
promulgari
coepit
evangelium,
nunquam
pervenerit
pura
eius
veritas?
Deinde
cur
non
omnium
oculos
peraeque
aperuerit,
quando
interior
spiritus
illuminatio,
qua
non
nisi
paucos
dignatur,
ad
fidem
necessaria
est?
Hic
etiam
tibi
solvendus
est
nodus:
Quum
nemo
nisi
arcano
spiritus
instinctu
tractus
ad
Deum
accedat,
cur
non
promiscue
trahat
omnes,
si
vult
eos
salvos
fieri:
quia
ex
discrimine
certo
colligitur
esse
arcanum
aliquem
modum,
quo
multos
a
salute
excludat.
Quomodo
usque
ad
millesimam
generationem
pateat
Dei
misericordia,
[pag.
47J
quamdiu
te
fastus
quo
turges
hebetabit,
nunquam
agnosces.
Neque
enim
promittitur
misericordia,
quae
maledictionem,
qua
oppressum
est
totum
Adae
genus,
penitus
aboleat,
sed
quae
superatis
omnibus
obstaculis,
absque
fine
perrumpat
usque
ad
indignos.
Sic
multos
Abrahae
filios
praeteriit
Deus,
quum
unum
Isaac
elegit:
sic
quum
duo
gemelli
ex
Isaac
progeniti
essent,
idem
Deus
residere
misericordiam
suam
voluit
in
uno
Iacob.
Iam
quamvis
in
multis
irae
suae
documenta
exserat
Deus,
verum
tamen
illud
manet,
propensum
esse
ad
bonitatem,
tardum
ad
iram,
quando
in
tolerantia
qua
sustinet
reprobos,
non
obscura
refulget
eius
bonitas.
Caeterum
vide
ut
frivolae
tuae
captiones,
a
quibus
me
facile
expedio,
te
contra
illaqueent.
Ut
Dei
misericordia
iram
superet,
vis
plures
ad
salutem
quam
ad
interitum
eligi:
hoc
si
tibi
concedo,
Deus
tamen
paucis
illis
iniquus
erit,
si
tuis
calumniis
creditur.
Nisi
[pag.
48J
foetus
suos
amet,
lupo
deteriorem
esse
pronuncias.
Sit
unus
duntaxat
erga
quem
exerceat
iram
suam,
quomodo
saevitiae
crimen
eluet?
Nec
est
quod
excipias,
causas
irae
esse
in
ipsis
hominibus:
quia
iram
cum
misericordia
conferens,
tantum
de
magnitudine
contendis,
ac
si
plures
ad
salutem
eligendo
probaret
se
misericordem
esse.
Atqui
longe
aliter
gratiam
suam
nobis
commendat,
nempe
dum
tot
tamque
variis
peccatis
ignoscens,
certat
cum
obstinata
hominum
malitia,
usque
dum
ad
cumulum
perveniat.
IL
In
secundo
articulo
idem
es
qui
nuper.
Profer
locum
ex
scriptis
meis,
ubi
doceam
lapsus
causa
propositum
fuisse
pomum
Adae.
Haec
est
scilicet
tua
popularitas,
mendaciis
obtenebrare
mentes
simplicium,
ne
ad
veritatem,
quae
remota
est
a
communi
|