41:293
293
IN
DANIELEM.
CAP.
XII.
294
alacritatem.
Quanto
enim
honore
nos
dignatur
coelestis
pater,
quum
vult
nos
esse
ministros
suae
iustitiae?
Sicuti
etiam
dicit
Iacobus,
nos
servare
qui
perituri
erant,
si
eos
in
viam
reducamus.
Vocat
nos
Iacobus
(5,
19
sq.)
servatores,
sicuti
etiam
angelus
vocat
nos
iustificatores,
non
quod
interea
quidquam
vel
Iacobus,
vel
angelus
delibet
ex
Dei
gloria,
sed
his
loquendi
formis
significat
spiritus
nos
esse
ministros
et
iustitiae
et
salutis,
quum
adducimus
nobiscum
in
salutem
eos,
qui
opus
habebant
nostro
labore
adiuvari.
Tandem
sequitur,
4.
Et
tu
Daniel,
claude
(vel
obsera)
verba
(sermones)
et
obsigna
librum
ad
tempus
finis
(hoc
est,
ad
tempus
praefixum,
quod
Deus
finivit
suo
consilio,
ut
ante
docuimus),
discurrent
multi
(vel
indagabunt:
Schuth
significat
quidem
discurrere,
sed
non
accipitur
in
malam
partem
pro
vagari:
imo
saepe
etiam
significat
investigare:
multi
ergo
investigabunt),
et
augebitur
scientia.
Hunc
locum
exponunt
interpretes
ac
si
diceret
angelus
multos
fore
indignos,
quos
admittat
Daniel
ad
hoc
vaticinium,
ideo
claudendum
esse
inter
paucos,
vel
saltem
aenigmatice
esse
tradendum,
ut
vix
centesimus
quisque
assequatur
quod
dictum
fuerit.
Ego
autem
existimo
aliud
fuisse
consilium
spiritus
sancti,
nempe
quasi
dixisset
angelus,
Non
est
quod
despondeas
animum,
aut
vilescat
apud
te
haec
prophetia,
quoniam
pauci
eam
excipient,
imo
passim
spernetur
et
ludibrio
habebitur,
claude
nihilominus
eam
instar
pretiosi
thesauri.
Idem
fere
valet
locus
ille
Isaiae
8
(v.
16),
Claude
legem
meam,
obsigna
testimonium
inter
discipulos
meos.
Isaias
enim
poterat
frangi
animo
quum
videret
se
esse
despectui
apud
omnes,
et
quasi
pedibus
calcari
sacra
Dei
oracula.
Poterat
ergo
abiicere
animum,
et
ita
se
abdicare
officio
doctoris.
Deus
autem
solatium
adhibet,
Claude,
inquit,
inter
discipulos
meos
legem
meam,
hoc
est,
ne
moreris
profanum
hoc
vulgus.
Quamvis
ergo
omnes
tuam
doctrinam
spernant,
non
est
quod
propterea
existimes
vocem
tuam
esse
ludicram:
claude,
claude
inter
discipulos,
inquit,
hoc
est,
quamvis
pauci
sint
qui
hanc
doctrinam
amplectantur,
sit
tamen
reposita
in
piorum
cordibus,
et
sancta
maneat.
Postea
sequitur
apud
prophetam,
Ecce
pueri
mei
mecum.
Illic
gloriatur
propheta
se
contentum
esse
paucissimis,
et
ita
insultat
multitudini
impiae
quae
insolescebat,
quemadmodum
hodie
videmus
fieri
in
papatu:
et
in
toto
orbe
ita
grassatur
impietas
ut
nullus
fere
sit
angulus,
ubi
maior
pars
consentiat
in
verum
Dei
obsequium.
Ergo
quoniam
futurum
videbat
Deus,
ut
paucissimi
amplecterentur
qua
decebat
reverentia
hoc
vaticinium,
ideo
per
angelum
voluit
animare
prophetam,
ne
|