[SEARCH HOME] | [CONTENTS] | [기독교강요 라틴어-영어 문장별 대조본] | [원문칼빈전집안드로이드앱]

IOANNIS CALVINI OPERA QUAE SUPERSUNT OMNIA
volume column dictionary *for dictionary, click or touch the word
[Pre] [Next] [Original Text Jpg]


29:291  291  HOMILIA  V.  292  illa  sola  oculos  coniicerenms.  Porro  si  in  morbum  etiam  aliquem  inciderimus,  heu  in  quos  gemitus,  et  in  quas  querelas  erumpimus,  heu  quam  indignabunde  adversus  Deum  obmurmuramus,  non  tribuentes  illi  potentiam  quae  illi  propria  est?  Idcirco  Anna  de  Dei  fortitudine  nominatim  loquitur,  et  non  contenta  Deum  vel  Dominum  aeternum  dicere,  adiicit:  Deus  noster,  quae  maximi  momenti  voces  sunt.  Nam  saepe  quidem  videas  incredulos  Dei  virtutem  sentire:  sed  quid  hic  sensus  aliud  facit  quam  quod  magis  adversus  Deum  ipsos  irritat,  quod  pro  vero  Deo  non  agnoscant?  Atque  haec  ratio  est  cur  Anna  Deum  fortem  suumque  Deum  nuncupet,  quod  hac  potentia  et  virtute  fidem  nostram  oporteat  confirmari,  quandoquidem  in  nostris  difficultatibus  et  angustiis  illas  exserit.  Ergo  quum  Deus  suam  potentiam  ad  suos  tutandos  producat,  agite  illam  tanquam  fortissimum  clypeum  quibuslibet  Satanae  insultibus  atque  tentationibus  fortiter  opponamus.  Pergens  Anna,  Dominum,  notitiarum  Deum  appellat,  quibus  verbis  indicat  nihil  mortales  suis  fraudibus  atque  dolis  promovere,  sed  tum  maxime  decipi  quum  se  voti  compotes  factos  arbitrantur.  Deus  enim  scientiarum  Deus  est.  Neque  vero  existimandum  est  scientiae  nomine  Annam  hic  artes  liberales  quae  in  academiis  docentur,  sed  consilia  et  artes  ad  gubernationem  proprias  intelligere  :  Deoque  nihil  ad  huius  orbis  administrationem  deesse  profiteri:  quasi  diceret  Dei  providentiam  res  omnes  pertingere  :  quod  quia  non  poterat  voce  una  commode  satis  exprimere,  nec  nos  satis  meditari  ut  par  est,  dicit  Deum  esse  Deum  notitiarum  seu  scientiarum.  Hic  vero  diligenter  observandum,  quae  Deo  tribuuntur,  sic  illi  esse  propria  ut  hominibus  non  conveniant:  quare  quisquis  ab  hominibus  ipsis  scientiarum  cognitionem  manare  putaverit,  nae  tantumdem  de  Dei  autoritate  detraxerit,  quod  sit  Deus  unus  omnis  scientiae  fons  et  origo.  Quamobrem  quantamcunque  huius  scientiae  particulam  Deus  in  nos  instillant,  atque  eius  participes  fecerit,  hunc  tamen  illi  deferendum  honorem  sciamus,  ut  omnis  sapientiae  et  perfectionis  autor,  imo  solus  sapiens  agnoscatur,  ut  Paulus  loquitur  1.  Tim.  1,  17.  Atque  hanc  fuisse  mentem  Annae  satis  apertum  est,  ut  hac  ratione  stultam  hominum  opinionem  rideat,  sibi  maximam  sapientiam  et  prudentiam  arrogantium,  et  quasi  his  verbis  Deo  insultandum:  An  non  ego  ratione,  an  non  iudicio  polleo?  Sed  age  miser,  a  quo  iudicium  accepisti,  quis  denique  tibi  aliunde  acceptum  conservat?  Itaque  sic  mortales  duplici  ratione  peccant,  primum  quando  Deo  debitum  honorem  sibi  assumunt,  deinde  quum  in  tantam  superbiam  et  insolentiam  efferuntur  suarum  virtutum  opinione,  ut  pro  scintilla  scientiae  quam  acceperunt,  quasi  de  perenni  flumine  glo-   

[Pre] [Next]


Copyright ⓒ 2018 In Hyuk Lee. All rights reserved. http://blog.naver.com/isaaci