7:29
29
CUM
ANTIDOTO.
30
datur,
tunc
quemque
accipere,
quum
moritur,
si
ea
dignus
est.1)
Verum,
quum
in
nullius
hominis
arbitrio
sit
statuere
de
animis
mortuorum,
nihil
tutius
est,
quam
unum
Deum
de
ipsarum
statu
audire
loquentem,
cuius
ipse
potestatem
habet.
Quando
autem
scriptura
beatos
esse
mortuos
testatur,
qui
in
Domino
moriuntur,
quia
requiem
exinde
a
laboribus
suis
habeant;
quando
consolationem
eas
recipere
docet;
vivere
eum
Christo,
et
frui
Dei
praesentia
(Apoc.
14,
13;
Luc.
16,
25;
Phil.
1,
23;
2
Cor.
5,
8):
in
hac
doctrina,
quae
nihil
habet
controversiae,
pedem
figamus.
Architectura
vero
purgatorii
tantum
habeat
firmitudinis,
quantum
habere
potest,
quod
de
rebus
incognitis
fabrefactum
est
in
hominis
cerebro,
extra
verbum
Dei.
Orationes
certe,
quibus
iuvare
eas
vulgo
student,
quum
nullo
praecepto
Dei,
nulla
etiam
promissione
fulciantur,
fundamentum
illud
fidei,
quod
requirit
Paulus
in
precibus
fidelium,
non
habent
(Rom.
10,
14).
Nihil
nobis
diligentius
praecipitur
in
scripturis,
quam
ut
omnia
caritatis
officia
erga
vivos
exerceamus.
De
iuvandis
mortuis,
nulla
mentio.
Huc
accedit,
quod
ne
unum
quidem
exemplum
exstat:
quum
tamen
multorum
sepulturas
scriptura
commemoret:2)
quorundam
etiam
exsequias
referat,
longo
sermone.
Porro
non
est
credibile
quod
fuisset
praecipui
momenti,
spiritum
Dei
omisisse,
quum
leviuscula
illa
recenseret
ARTICULUS
XVIII.
De
ecclesia
et
eius
autoritate.
Tenetur
et
quilibet
Christianus
firmiter
credere,
unam
esse
in
terris
universalem
ecclesiam
visibilem,
in
fide
et
moribus
errare
non
valentem:
cui
omnes
fideles,
in
iis
quae
sunt
fidei
et
morum,
obedire
astringuntur.
Probatur
sic,
quod
ecclesia
possit
videri:
Quia
hierarchia
est
signum
infallibile
ipsius.
Ea
est3)
autem
omni
tempore
visibilis.
Ergo
ecclesia
etiam
videtur.
Quod
autem
non
possit
separari
ecclesia
a
hierarchia,
ego
sumo
tanquam
unum
ex
principiis
fidei.
Probatur
secundo,
ex
perpetua
successione.
Perpetua
autem
successio
a
tempore
apostolorum
nota
est,
ex
catalogo
paparum,
quem
refert
Platina.
Quod
autem
variant
doctores,
in
secundo
successore
Petri,
quoniam
alii
Clementem,
alii
Linum
ponunt,
quum
hic
error
sit
in
individuo,
non
impedit
certi-
1)
August,
in
Enchir,
ad
Laurent,
cap.
68.
Idem
in
eodem
libro
cap.
seq.;
Homil,
in
Ioann.
49.
2)
In
historia
veteris
testamenti
praesertim
in
libris
Mosis
et
libris
Regum.
3)
Sic
legendum
cum
Amst.
Caeterae
habent:
Et
est.
|