32:29
29
PSALMUS
XCV.
30
tantas
copias,
tantumque
furorem
subegerit.
Non
solum
autem
dicit
Deum
sibi
instar
propugnaculi
fuisse,
ex
quo
despiceret
omnes
impetus,
et
ubi
tuto
delitesceret:
sed
ubi
sibi
gratulatus
est
de
protectione
Dei,
hostibus
quoque
exitium
denuntiat:
quia
proprium
Dei
munus
est,
quidquid
molestiae
intentant
bonis,
retorquere
in
eorum
capita.
Si
tantum
irriti
et
frustranei
essent
eorum
conatus,
in
eo
iam
gustum
aliquem
iustitiae
suae
Deus
praeberet:
sed
dum
cadunt
ipsi
in
foveam
quam
parabant,
et
ubi
insidiose
captant
omnes
vias
ad
bonos
perdendos,
pereunt
in
sua
astutia,
totumque
robur
suum
experti,
se
propriis
gladiis
conficiunt:
tunc
mirabile
Dei
iudicium
melius
apparet.
Et
quia
id
creditu
difficile
est,
bis
repetit,
perdet
eos,
perdet
Deus
noster.
Ubi
etiam
notare
operae
pretium
est,
fidelibus
dari
sperandi
materiam,
quum
dicit
propheta,
Deus
noster:
reducit
enim
in
memoriam
quod
prius
dixit,
Deum
haereditatem
suam
non
negligere,
quam
in
fidem
suam
suscepit.
PSALMUS
XCY.
ARG.
Propheta,
quisquis
sit
autor
Psalmi,
Iudaeos
in
solenni
coetu
hortari
volens
ad
laudandum
Deum,
duplicem
materiam
proponit:
nempe
quia
mundum
quem
creavit,
sua
virtute
sustineat:
deinde
quod
ecclesiam
sibi
gratis
adoptaverit.
Sed
quia
in
multorum
labris
resonabant
fictae
laudes,
simul
etiam
hortatur
ut
sincere
ac
serio
populus
totum
se
Deo
addicat,
vitaque
testetur
non
frustra
se
electum
esse.
Et
quo
omnem
hypocrisin
excutiat,
patres
ab
initio
dicit
ingratos
Deo
et
immorigeros
fuisse:
et
poenam
horribilem
illis
inflictam
refert,
quae
merito
terrere
posteros
debet,
ne
illorum
pervicaciam
sequantur.
1.
Venite,
exsuitemus
Iehovae,
iubilemus
rupi
salutis
nostrae:
2.
Praeveniamus
faciem
eius
cum
laude,
in
canticis
iubilemus
ei:
3.
Quia
Deus
magnus
Iehova,
et
rex
magnus
super
omnes
deos.
4.
Quia
in
manu
eius
profunditates
terrae,
et
altitudines
montium
ipsius
sunt
5.
Quia
ipsius
est
mare
j
et
ipse
fecit
illud,
et
aridam
manus
eius
formaverunt.
1.
(Venite.)
Quadrat
hic
Psalmus
ad
diem
sabbathi,
quo
scimus
sacros
conventus
peculiariter
habitos
ad
celebrandum
Dei
nomen.
Neque
enim
unumquemque
piorum
hortatur
ad
Deum
privatim
laudandum,
sed
hoc
fieri
iubet
in
publico
conventu.
Atque
ita
ostendit,
non
in
mortuis
caeremoniis
situm
esse
externum
Dei
cultum,
sed
praecipue
in
laudis
sacrificio.
Festinationem
etiam
requirit,
qua
testentur
fideles,
officium
hoc
se
alacriter
obire.
Nam
verbum
j3*-|p
quo
utitur,
properare
vel
maturare
significat.
Praecipit
ergo
ut
in
Dei
conspectum
|