9:289
289
DE
OCCULTA
DEI
PROVIDENTIA.
290
Iam
quum
ferae
bestiae
pro
sua
sobole
ad
mortem
usque
decertent,
qui
fit
ut
Deus
parvulos
infantes
a
tigribus
vel
ursis,
vel
leonibus,
vel
lupis
laniari
vorarique
sio
at?
an
quia
brevior
est
eius
manus,
quam
ut
sese
ad
eos
tuendos
porrigat?
Vides
quam
latus
mihi
campus
pateat,
si
traducere
libeat
tuas
ineptias
:
sed
mihi
hoc
unum
sufficit,
exstare
erga
totum
humanum
genus
amoris
Dei
testimonia,
quae
omnium
qui
pereunt
ingratitudinem
coarguant:
neque
tamen
hoc
obstare
quominus
peculiarem
suum
amorem
ad
paucos
restringat,
quos
ex
multis
eligere
dignatus
est.
Certe
quod
sibi
olim
adoptavit
genus
Abrahae,
eo
palam
testatus
est
minime
aequali
se
amore
complecti
totum
humanum
genus.
[pag.
34]
Quod
etiam
repudiato
Esau,
Iacob
natu
minorem
praetulit,
in
eo
delectu
clarum
documentum
praebuit
liberi
sui
amoris,
quo
non
alios
prosequitur
nisi
quos
vult.
Clamat
Moses
gentem
unam
aliis
reiectis
dilectam
fuisse
a
Deo.
Ubique
affirmant
prophetae,
non
alia
de
causa
excellere
Iudaeos,
nisi
quia
Deus
gratis
eos
dilexit.
An
tu
negabis
esse
Deum,
quia
tigridi
vel
ursae
non
deprehendis
esse
similem?
Iam
Christus
non
humanum
genus,
ac
ne
Iudaeos
quidem
passim,
sed
pusillum
gregem
compellans,
non
frustra
dicit:
Nolite
timere,
quia
complacuit
patri
vestro
in
vobis.
Nempe
quia
paternum
eius
favorem
in
spem
aeternae
salutis
non
experiuntur
alii,
nisi
quos
sibi
gratos
reddit
in
filio
unigenito.
Quod
si
Deum
naturae
legibus
subiicere
tibi
propositum
est,
iniustitiae
eum
damnabis,
quod
ob
unius
hominis
culpam
omnes
aeternae
[pag.
35]
mortis
reatu
tenemur
impliciti.
Peccavit
unus,
omnes
ad
poenam
trahuntur
:
neque
id
modo,
sed
ex
unius
vitio
contagionem
omnes
contrahunt,
ut
corrupti
et
mortifera
labe
infecti
nascantur.
Quid
tu
ad
hoc,
bone
censor?
An
Deum
crudelitatis
damnabis,
quia
suos
omnes
foetus
praecipitaverit
in
exitium,
unius
hominis
lapsu?
Etsi
enim
so
et
suos
perdidit
Adam,
corruptionem
tamen
et
reatum
arcano
Dei
iudicio
adscribere
necesse
est:
quia
nihil
ad
nos
unius
hominis
culpa,
nisi
nos
coelestis
iudex
aeterno
exitio
addiceret.
Ac
vide
quam
scite
locum
Isaiae
ad
fucandum
errorem
tuum
obtendas.
Quia
incredibile
erat
ecclesiam
Dei,
quae
cxsilio
Babylonico
non
solum
liberis
orbata,
sed
etiam
sterilis
fuerat,
collecto
novo
vigore,
fore
brevi
magis
quam
antea
foecundam,
sic
loquitur
Deus:
An
ego,
cuius
virtute
foeminae
pariunt,
non
potero
etiam
sobolem
producere?
[pag.
36]
Tu
hoc
praetextu
Deum
ad
quoslibet
animalium
affectus
induendos
cogis.
Audacter
ratiocinaris,
quia
Deus
animalia
facit
amare
foetus
suos,
ipsum
quoque
proprios
foetus
amare.
Quod
ut
tibi
concedam,
non
sequitur
tamen,
eodem
amare
modo.
Deinde
hoc
non
obstat
quo
minus
reiiciat
tanquam
iustus
iudex,
quos
amore
et
indulgentia,
ut
optimus
pater,
prosequitur.
Calvini
opera.
Vol
IX.
|