5:269
DE
SACERDOTIO
PAPALI
ABIICIENDO.
pietatis
in
Deum,
vel
adversus
homines
iniustitiae
genus
praetereunt,
dum
optima
fide
quod
suarum
est
partium
exsequuntur.
Earum,
inquam,
partium,
quas
tua
voce
privatim
demandasti,
quas
publice
solenni
diplomate
confirmasti.
Ut
gesta
eorum
perinde
habenda
sint,
ac
si
gerendis
illis
coram
ipse
praefuisses.
Equidem
invitus,
nec
sine
pudore
facio,
ut
delicta
istaec
tua
tam
praecise
urgeam:
ne
accusationem
magis
instruere
videar,
quam
monitorem
agere.
Sed
quid
in
re
aperta
tibi
blandiar?
Praesertim
quum
eo
periclitari
maxime
te
cognoscam,
quod
in
perpetrandis
id
genus
nequitiis,
perinde
ac
si
quiddam
ludicrum
foret,
tibi
delicias
facis?
Hoc
ergo
rursum
pronuncio,
eni
infitiandol)
nequaquam
eris:
religionem
plebemque
Dei,
quarum
tibi
cura
demandata
erat,
non
tua
modo
ignavia
deaertafe
pessum
ire,
sed
improbitate
etiam
nequitiaque
profligari.
Si
iure
in
militiae
desertorem
capitaliter
leges
animadvertunt,
quae
satis
iusta
poena
in
transfugam
constituatur,
qui
non
loco
tantum
et
ordine
suo
cesserit,
sed
hostiliter
etiam
castra
ipsa
vexarit,
quorum
in
defensionem
iuraverat?
Age
vero,
nihil
hic
gravius
quam
officii
praetermissione
te
delinquere
fingamus
(quanquam
longe
secus
rem
habere
palam
est),
quot
tamen
adhuc
Dei
maledictiones
undique
te
obsideant,
cernis.
Vae
mihi
nisi
evangelizem,
dicebat
Paulus:
munus
enim
mihi
demandatum
est
(1
Cor.
9,
17).
Et
qua,
quaeso,
maiore
praerogativa
Vae
istud
abs
te
depreceris,
quod
ipse
sibi
apostolus
denunciabat?
Debitorem
ille
se
eruditis
pariter
et
rudibus
profitebatur
(Rom.
1,
14),
ad
quos
apostolus
mittebatur.
Tu
cur
aliquid
minus
tuis
debeas,
quibus
episcopus
es
praefectus?
Ille
Ephesinis
mundum
se
ab
omnium
sanguine
testabatur
(Act.
20,
26),
quia
nunquam
subterfugisset,
quominus
omnem
Dei
voluntatem
illis
enarraret.
Tu
quam
a
sanguine
munditiem
iactabis,
cuius
ex
ore
nulla
paene
unquam
syllaba
audita
est,
spag.
56]
quae
vel
una
in
re
Domini
voluntatem
saltem
subobscure
indicaret?
Neque
vero
eo
usque
sum
iniquus,
ut
pastorem
nullum
ferendum
censeam,
nisi
qui
incomparabilem
illam
et
vere
divinam
Pauli
virtutem
aequis,
ut
dicitur,
passibus
sit
assequutus.
Quin
potius
et
permultos
fuisse
olim,
et
hodie
esse
non
paucos
dico,
non
episcoporum
nomine
solum,
sed
laude
etiam
admirationeque
omnium
dignissimos,
quorum
neminem
tamen
video
parem
illi
exstitisse.
Sed
hoc
honore
dignamur
eos,
qui
etsi
ad
ultimam
illam
perfectionem
non
pertingant,
ad
eam
tamen
strenue
contendunt
et
enituntur,
ut
si
cum
Paulo
ipso
comparentur,
impares
esse
dicas,
magis
quam
dissimiles.
Tu
quum
nullam
eiusmodi
similitudinem
prae
te
feras,
mirum
est,
si
Vae
1)
inficiendo,
1550.1611
(Gallus:
nier).
Calvini
opera.
Vol
V,
|