9:288
esset.
Nunc
[pag.
30]
libris
meis
omnibus
promiscue
sinistram
notam
aspergens,
abolere
vis
eorum
memoriam:
et
quod
sine
ulla
offensione
legi
in
libris
meis
poterat,
pro
tuo
commodo
maligne
depravans,
odiosum
reddis.
Etsi
autem
Augustini
prudentiam
non
improbo,
quod
hostium
suorum
astutiae
et
improbitati
occurrere
volens,
sic
temperat
suas
responsiones,
ut
odium
declinet,
mihi
tamen
utilius
videtur
libere
tua
maledicta
refutare,
quam
vol
minimam
tergiversantis
dare
speciem.
4
L
Primum
articulum
nrripis:
Quod
Deus
nudo
puroque
voluntatis
suae
arbitrio
maximam
mundi
partem
creaverit
ad
perditionem.
Atqui
totum
illud
de
maxima
parte
mundi,
et
de
nudo
puroque
Dei
arbitrio
fictitium
est,
atque
ex
malitiae
tuae
officina
productum.
Etsi
enim
quid
toti
humano
generi
[pag.
31]
futurum
esset
Deus
ab
initio
decrevit,
haec
tamen
loquendi
ratio
nusquam
apud
me
occurret:
Finem
creationis
esse
aeternum
interitum.
Itaque,
instar
porci,
boni
odoris
doctrinam
rostro
tuo
evertis,
ut
aliquid
foetoris
reperias.
Deinde,
quanquam
mihi
Dei
voluntas
summa
est
causa,
ubique
tamen
doceo,
ubi
in
eius
consiliis
et
operibus
causa
non
apparet,
apud
eum
tamen
esse
absconditam,
ut
nihil
nisi
iuste
et
sapienter
decreverit.
Itaque
quod
de
absoluta
potestate
nugantur
Scholastici
non
solum
repudio,
sed
etiam
detestor,
quia
iustitiam
eius
ab
imperio
separant.
Nunc
vide,
canis,
quid
proterve
latrando
proficias.
Ego
Dei
arbitrio
humanum
genus
subiiciens,
clare
affirmo
nihil
eum
decernere
sine
optima
causa:
quae
si
hodie
nobis
incognita
est,
ultimo
die
patefiet.
Tu
purum
nudumque
arbitrium
obtrudens,
mihi
impudenter
exprobras
[pag.
32]
quod
palam
centum
vel
pluribus
locis
repudio.
Interea
hanc
esse
meam
doctrinam
agnosco
:
Non
solo
Dei
permissu,
sed
arcano
etiam
consilio
lapsum
fuisse
Adam,
omnesque
posteros
suo
lapsu
in
aeternum
interitum
traxisse.
Utrumque,
ut
video,
tibi
displicet:
quia
tam
naturae
quam
scripturae
repugnet.
Naturae
contrarium
esse
probas,
quia
omne
animal
naturaliter
suum
foetum
amat:
Deum
igitur,
qui
talem
brutis
quoque
pecudibus
affectum
indidit,
non
minus
amare
homines,
quum
sint
eius
foetus.
Hoc
vero
nimis
crasse,
quidquid
cernis
in
bove
et
asino,
a
Deo
naturae
autore
exigere,
ac
si
iisdem
legibus
quas
creaturis
suis
tulit,
obstrictus
foret.
Ut
omne
animalium
genus
propagaret,
appetitum
gignendae
sobolis
singulis
indidit.
Nunc
cum
eo
expostula,
quod
ab
ultima
aeternitate
se
uno
contentus,
virtutem
suam
quasi
sterilem
[pag.
33]
continuerit.
Certe
semper
sui
similem
fuisse
oportet.
Te
ergo
iudice
naturae
ordinem
violavit,
quamdiu
maluit
omni
sobole
carere,
quam
exserere
suam
foecunditatem.
|