41:287
287
PRAELECTIONES
288
magnum
populi.
Res
satis
nota
est.
Liber
enim
apud
me
exstat
si
quis
mihi
non
habeat
fidem.
Diximus
hesterna
lectione
angelum
initio
duodecimi
capitis
praedicere
qualis
futurus
esset
ecclesiae
status
post
Christum
manifestatum,
nempe
refertus
multis
miseriis
:
diximus
etiam
lenire
moerorem
Danielis
et
piorum
omnium,
quoniam
promittit
salvam
nihilominus
fore
ecclesiam
Dei
auxilio.
Constituit
vero
Daniel
Michaelem
custodem
ecclesiae,
quia
Deus
has
partes
Christo
iniunxit,
quemadmodum
testatur
ipse
10.
cap.
Ioannis
v.
28.
29
quanquam,
ut
heri
diximus,
potest
etiam
locus
de
angelo
exponi.
Sed
quia
Christi
personae
hoc
optime
convenit,
nempe
stare
pro
defensione
electi
populi,
ego
libenter
amplector
eorum
sententiam
qui
ad
Christi
personam
referunt.
Et
vocatur
Princeps
magnus,
quia
necesse
fuit
opponi
invictam
Dei
fortitudinem
tot
periculis,
quibus
obnoxiam
fore
ecclesiam
dicit
angelus.
Scimus
quam
levibus
de
causis
saepe
horror
mentes
nostras
occupet:
et
ubi
coepimus
trepidare
nihil
potest
sedare
nostros
tumultus
et
perturbationes.
Ergo
quoniam
angelus
hic
disserit
de
gravissimis
certaminibus,
et
ex
quibus
instabit
periculum
exitii
ecclesiae,
ideo
vocat
Michaelem
principem
magnum,
quasi
diceret.
Michael
qui
custos
erit
ac
praeses
electi
populi,
exseret
immensam
Dei
potentiam,
ut
minime
dubitandum
sit
quin
ad
suos
tuendos
sufficiat.
Idem
confirmat
Christus,
ut
nuper
attigi
Ioannis
10.
cap.
Dicit
enim
omnes
electos
sibi
a
patre
datos
esse,
et
neminem
ex
illis
periturum,
quia
pater
maior
est
omnibus,
inquit,
nemo
rapiet
oves
meas
e
manu
mea.
Pater
enim
qui
dedit
mihi,
maior
est
omnibus,
hoc
est,
Deus
quidquid
habet
potentiae,
quod
est
infinitum,
ostendet
pro
salute
eorum
quos
elegit
ante
creatum
mundum,
et
mihi
commisit,
vel
deposuit
in
manu
mea.
Nunc
ergo
tenemus
rationem
huius
epitheti
quum
vocatur
Michael
magnus
princeps.
Nam
pro
magnitudine
certaminum
oportuit
etiam
nobis
proponi
virtutem
quae
sit
insuperabilis,
ut
inter
maximos
motus
tamen
simus
tranquilli.
Quod
autem
praedicit
angelus
tantas
calamitates
instare
ecclesiae,
non
fuit
illo
tempore
supervacuum
:
et
hodie
etiam
nobis
inprimis
utile
est.
Videmus
ut
Iudaei
felicem
statum
imaginati
sint
sub
Christo:
et
apostolos
tenebat
error
ille,
quoniam
simul
ac
apud
ipsos
disseruit
Christus
de
excidio
templi
et
urbis,
putarunt
finem
adesse
mundi,
et
ita
nihil
illis
venit
in
mentem
praeter
gloriam
et
triumphos.
Propheta
igitur
hic
edoctus
fuit
ab
angelo,
Deum
sic
gesturum
curam
ecclesiae
suae,
ubi
filium
unigenitum
manifestaverit,
ut
tamen
maneat
pios
omnes
dura
conditio,
quasi
diceret
nondum
adesse
tempus
triumphandi,
sed
pergendum
esse
in
militia,
et
quidem
dura
et
laboriosa.
Nam
hic
confertur
novi
populi
conditio
cum
miseriis
|