[SEARCH HOME] | [CONTENTS] | [기독교강요 라틴어-영어 문장별 대조본] | [원문칼빈전집안드로이드앱]

IOANNIS CALVINI OPERA QUAE SUPERSUNT OMNIA
volume column dictionary *for dictionary, click or touch the word
[Pre] [Next] [Original Text Jpg]


29:287  287  HOMILIA  V.  288  quidem  doloris  ac  tristitiae  causae  nos  circumstant,  tamen  eas  oportet  leniri  ac  molliri,  et  eo  ardentius  Deus  invocandus  est,  atque  in  memoriam  eius  promissiones  revocandae,  ut  quo  maioribus  procellis  impetiti  fuerimus,  eo  magis  in  eius  erga  nos  paterno  favore  conquiescamus:  certoque  nobis  persuadeamus  nihil  esse  tam  violentum  quo  concuti  possimus,  teste  apostolo  ad  Romanos  8.  cap.:  nullum  esse  principatum,  nullamque  potestatem  adeo  sublimem,  quae  nos  a  caritate  Dei,  quae  est  in  Christo  Iesu  Domino  nostro  separare  possit.  Atque  haec  illa  est  laetitia  qua  se  Anna  dicit  laetatam,  non  ideo  tantum  quod  experientia  edocta  est  Deum  sui  misertum  esse,  sed  maxime  quod  quum  antea  tanquam  vile  mancipium  haberetur,  omniumque  contemptui  et  arbitrio  pateret,  tamen  ab  eius  gratia  pendens  sese  divino  verbo  consolata  sit.  Habemus  igitur  duas  gaudii  ac  laetitiae  christianae  species,  unam  solo  ac  simplici  Dei  verbo  fultam,  alteram  vero  etiam  experientia  divinae  ac  paternae  benevolentiae  confirmatam.  Sequitur:  Cornu  meum  exaltatum  est  in  Domino:  dilatatum  est  os  meum  super  inimicos  meos,  quia  Iactata  sum  in  salutari  tuo.  Quibus  verbis  laetitiae  oblatam  sibi  causam  Anna  docet,  eo  quod  cornu  exaltatum  est,  et  Domino  hanc  laetitiam  acceptam  fert,  a  cuius  bonitate  manarit,  qua  se  nixam  fuisse  ostendit.  Nam  priusquam  ipse  Deus  re  ipsa  testatum  fecisset,  se  mulierculae  huius  velle  misereri,  quid  aliud  Anna  videbatur  factura  quam  in  animi  summo  moerore  vitam  actura?  At  patientia  taedium  superavit,  ac  licet  miseriae  nondum  exitum  aspiceret,  spe  tamen  sese  sustentavit  ac  laetata  est,  in  Dei  sinum  omnem  suam  sollicitudinem,  quasi  de  eventus  veritate  certior  iam  facta,  coniiciens.  Nam  sterilitas  olim  erat  veluti  divinae  maledictionis  signum,  licet  non  minus  in  fideles  quam  in  incredulos  illa  caderet:  quemadmodum  enim  terrenae  facultates  bonis  et  impiis  sine  discrimine  contingunt,  sic  etiam  res  adversae  sunt  ipsis  communes.  Quamobrem  Anna  de  singulari  hac  Dei  benedictione  loquens,  etiam  ad  illam  reliqua  Dei  beneficia  applicat,  quibus  suos  solet  pro  sua  bonitate  et  clementia  cumulare.  Hinc  nobis  discendum  est,  si  laetitia  veia  perfrui  volumus,  Deique  beneficia  re  ipsa  in  nos  derivari  cupimus,  ut  si  forte  nostri  Deus  oblitus  videbitur,  aut  a  nobis  faciem  occultasse,  adeo  ut  bonitatis  eius  nulla  visibilia  effecta  sentiamus,  tamen  certa  fiducia  promissiones  ipsius  exspectemus.  Fidelis  enim  est,  et  nunquam  passurus  ut  periculis  obruamur,  quin  felicem  exitum  tandem  quarumcunque  miseriarum  experiamur.  Haec  unica  et  vera  laetitia  est  in  Domino  laetari  :  haec  nunquam  vana  est  aut  irrita:  neque  enim  Deus  fideles  unquam  spe  lactat  inani.  Quin  imo  aio  etiam  minime  mirandum  si  rebus  secundis  et  prosperis,  nulla  saepe  vera  laetitia   

[Pre] [Next]


Copyright ⓒ 2018 In Hyuk Lee. All rights reserved. http://blog.naver.com/isaaci