8:286
cum
aliis
pariter
fuerant:
quid
illic
[pag.
63]
impeditum
vel
obscurum?
quid
non
receptum
communi
sensu,
et
carnis
iudicio
plausibile?
Quum
ergo
humani
ingenii
captu
1)
superius
esse
arcanum
audis,
colligere
inde
promptum
est,
frivolas
esse
solutiones,
quae
ex
communi
iudicio
sumptae
etiam
in
foro
profano
valerent.
Excipit
Pighius,
non
repelli
a
Domino
solere,
nec
suspensos
dimitti,
qui
humiliter
mentes
suas
captivant:
ideoque
hanc
obiurgationem
non
nisi
in
praefractos
et
fastuosos
competere.
In
quo
illi
non
difficulter
assentior:
modo
vicissim
fateatur,
damnari
a
Paulo
impiae
superbiae
omnes
qui
Dei
iustitiam
proprio
sensu
metiuntur.
Atqui,
ut
iustitiae
laudem
obtineat
Deus,
Pighio
iudice,
rationem
cur
quidque
faciat,
exstare
necesse
est.
Haec
autem
nobis
modestiae
regula,
ubi
operum
Dei
ratio
nos
latet,
ut
iustum
nihilominus
esse
credamus.
Filius
quidem
Sirach2)
hoc
elogio
Deum
ornare
non
erubescit,
quod
sicuti
figulus
pro
suo
arbitrio
vasa
discernit:
sic
esse
in
manu
Dei
homines,
ut
illis
reddat
quemadmodum
decrevit.
Nam
κρίσις
hoc
loco,
si
superiora
conferas,
non
potest
nisi
de
opificis
beneplacito
exponi.
Nec
vero
hic
alio
interprete
opus
est:
quando
omnium
audaciam
clare
Paulus
compescit,
qui
rationem
a
Deo
exigunt.
An
dicit
lutum
figulo:
Our
me
sic
fecisti?
Is
ergo
demum
ad
Pauli
moderationem
[pag.
64]
se
cohibet,
qui
Dei
voluntatem,
licet
absconditam,
summae
iustitiae
instar
habens,
liberam
illi
perdendi
servandique
potestatem
facit.
Quantumvis
torquendis
Pauli
verbis
se
Pighius
torqueat,
non
tamen
ad
praesens
institutum
aliter
similitudo
aptari
potest,
quam
si
iure
suo
Deus
homines
ad
quamcunque
voluerit
sortem
fingat
et
formet.
Hoc
si
cui
videtur
prima
specie
absurdum
:
veniat
nobis
in
mentem
illa
Augustini
admonitio
:3)
Si
pecudes
loqui
possent,
ac
cum
opifice
suo
contenderent,
quod
non
homines,
ut
nos,
sint
factae:
neminem
fore
nostrum
qui
non
protinus
succenseat.
Iam
vero
quid
nos
putamus
esse?
Nimium
certe
desipit,
qui
non
plus
saltem
aliquanto
praecellentiae
Deo
tribuit,
quam
sibi
et
generi
humano
supra
pecudes
vindicat.
Imo
si
proprie
loquendum:
nos
coram
Deo
minus
sumus
quam
pecudes.
Quid
ergo
restat,
nisi
ut
se
illi
oves
ex
grege
eius
placide
submittant?
Id
quidem
longe
praestat,
quam
Pighii
exemplo
homines
substituere
Dei
loco
figulos,
ut
fortunam
sibi
quisque
propria
virtute
fingat.
Alibi,
inquit,
aperte
ostenditur
quod
hic
obscurum
est.
Vasa
figuli
probat
fornax,
et
homines
iustos
tentatio.
Inde
colligit,
si
iustus
in
fide
et
pietate
constans
fuerit,
vas
fore
in
honorem:
si
molliter
1)
caput
Beza
et
Amst.
2)
Videtur
laudare
voluisse
locum
Sap.
15,
7.
b)
De
verbis
Apost,
sermo
ll.
|