41:285
285
IN
DANIELEM.
CAP.
XII.
286
tranquillum
imperium
Romanis,
et
tamen
non
fuisse
ullam
imperii
sedem,
quia
proconsules
quasi
peregrini
apud
hospites
suos
degebant.
Tandem
adiungit
venturos
ad
montem
desiderii
sanctitatis.
Haec,
ut
nuper
dixi,
prophetiae
huius
edendae
causa
fuit,
ne
novitas
ipsa
concuteret
animos
piorum,
quum
viderent
barbaram
gentem,
et
procul
ante
remotam
esse
impositam
suis
cervicibus,
et
non
minus
superbe
et
contumeliose,
quam
crudeliter
dominari.
Quum
ergo
tam
triste
spectaculum
obiectum
esset
piorum
oculis,
oportuit
non
vulgari
modo
confirmari,
ne
prorsus
succumberent.
Ergo
praedicit
angelus
quid
futurum
sit,
ut
agnoscant
re
ipsa
nihil
sibi
fortuito
accidere:
deinde
ut
sciant
divinitus
gubernari
illos
quantumvis
turbulentos
motus.
Sequitur
consolatio,
venturos
tandem
ad
finem
suum,
et
neminem
illis
fore
auxilio.
Hoc
non
statim
impletum
fuit.
Nam
postquam
Crassus
templum
spoliavit,
quamvis
adverso
proelio
conflixerit
contra
Parthos,
non
tamen
ideo
cesserunt
Romani,
sed
magis
ac
magis
floruit
ipsorum
monarchia
sub
Augusto.
Tandem
scimus
urbem
a
Tito
fuisse
excisam,
et
tunc
fere
ad
internecionem
usque
exstinctum
fuit
nomen
iudaici
populi.
Sed
postea
scimus
quam
foeda
dissipatio
sequuta
sit.
Romani
enim
deiecti
sunt
a
toto
Oriente:
coacti
sunt
saepius
pacisci
nunc
cum
Parthis,
nunc
cum
Persis,
nunc
cum
aliis
gentibus:
tandem
ablatum
illis
fuit
imperium.
Et
si
quis
centum
annorum
historiam
expendat,
reperiet
nunquam
de
ulla
gente
tam
atroces
poenas
fuisse
sumptas,
quam
de
Romanis,
nec
maiore
probro
ullam
monarchiam
fuisse
eversam.
Deus
enim
incubuit
in
gentem
illam
toto
furore,
ut
esset
quasi
spectaculum
toti
mundo.
Ergo
non
frustra
dicit
angelus
venturum
tandem
illis
suum
finem.
Postquam
ergo
omnia
populati
fuerint,
et
vastaverint,
postquam
illis
penetrabiles
atque
adeo
apertae
fuerint
omnes
terrae,
postquam
illis
obviam
prodierint
omnes
populi
ut
se
dedant,
tandem
Romanos
ipsos
perditum
iri
et
exstinctum.
Nemo
ergo
erit
illis
auxiliator.
Non
dubium
est
quin
hoc
vaticinium
extendatur
ad
evangelii
promulgationem.
Etsi
autem
saeculo
uno,
vel
circiter,
ante
illud
tempus
Christus
natus
erat,
tamen
tunc
vere
mundo
illuxit,
quum
innotuit
per
evangelium.
Angelus
ergo
ad
hunc
usque
articulum
temporis
prosequutus
est
vaticinium
suum.
Iam
subiungit,
CAPUT
XII.
1.
Et
tempore
illo
stabit
Michael
princeps
magnus,
stans
pro
filiis
populi
tui,
et
erit
tempus
afflictionis,
quale
non
fuit
ab
esse
gentem
(hoc
est,
ex
quo
coeperunt
esse
gentes)
ad
tempus
illud
usque:
et
tempore
|