8:284
confert
Pighius.
Quod
si
illi
detur,
ne
sic
quidem
solutus
est
nodus:
quia
neque
de
nihilo
quaestionem
movet
Paulus:
atque
ita
respondet,
ut
quod
obiectum
ab
adversariis
fuerat,
verum
esse
fateatur.
Quid
tamenl)
eiusmodi
tergiversatione
proficit
Pighius,
nisi
ut
tergiversando
malam
causam
se
habere
prodat?
Verum
quis
illi,
quod
petit,
concedat?
quando
ita
violenter
disiungit
quae
inter
se
cohaerent:
quae
autem
palam
disiuncta
sunt,
in
unum
fasciculum
compingit.
Postquam
reprobos
et
electos
incomprehensibili2)
Dei
consilio
discerni
Paulus
docuit,
uno
contextu
infert:
Ergo
cuius
vult,
miseretur,
et
quem
vult
indurat.
Subiicit
postea
[pag.
60]:
Dices
itaque
mihi
:
quid
adhuc
conqueritur?
Quum
loquentium
personas
aperte
Paulus
distinguat,
quis
non
potius
eius
verbis,
quam
extraneis
commentis
attendet?
Caeterum,
prudenter
hoc
quoque,
ut
multa,
Augustinus:
Non
magnopere
referre
in
cuius
persona
accipias,
quod
Paulus
responsione
sua
verum
esse
innuit.3)
Si
falsa
erat
obiectio,
probabile
certe
non
est,
Paulum
in
causa
tam
bona,
tam
dilucida,
tam
plausibili
fuisse
taciturum.
Nam
si
falsum
est
illud,
Deum
quos
vult
indurare:
nodum
qui
humano
ingenio
inexplicabilis
est,
uno
verbo
solvere
promptum
erat.
Excipit
Pighius,
supersedere
claro
et
idoneo
responso
Paulum,
quia
protervos
homines
sermone
non
dignetur:
ut
prius
humiliter
sapere
discerent,
quam
rationem
operum
Dei
superbe
exquirere:
qualiter
alibi
legimus,
Iudaeos
qui
Christum
interrogabant,
in
qua
potestate
opera
sua
faceret,
tantum
mutua
quaestione
repulsos.
Sed
reclamant
Pauli
verba.
Nam
postea
sic
eorum
refraenat
insolentiam,
qui
nimis
audaci
curiositate
in
excutiendis
Dei
arcanis
lasciviunt,
ut
tamen
reprobos
organa
irae
esse
confirmet,
in
quibus
suam
potentiam
Deus
ostendit.
Longe
ergo
melius
Augustinus:4)
Quum
dictum
esset,
quid
adhuc
conqueritur?
numquid
responsum
est
a
Paulo
:
O
homo,
falsum
est
quod
dixisti?
Minime:
sed
[pag.
61]
responsum
est:
O
homo
tu
quis
es?
Observandum
autem
quod
alibi
tractat:
non
ideo
Paulum
obiurgatione
abrumpere
eorum
sermonem,
qui
sacrilega
petulantia
cum
Deo
litigant,
ac
si
iusta
defensione
careret
Dei
iustitia,
sed
quod
maxime
expediebat,
attulisse.
Hoc
loco
quidam
stulti
putant
apostolum
in
responsione
defecisse,
et
inopia
reddendae
rationis
repressisse
contradictoris
audaciam.
Sed
magnum
habet
pondus
quod
dictum
est:
O
homo,
tu
quis
es?
Et
in
talibus
quaestionibus
ad
suae
capacitatis
considerationem
1)
Pro
his
in
gallico
simpliciter
legitur:
Au
reste
il
ne
faut
point
separer
ce
qui
est
conioint
etc.
2)
irreprehensible.
3)
In
Enchir,
ad
Lauren,
cap.
99.
4)
De
praedest,
sanctorum
cap.
8.
|