49:284
Mariam,
quae
multum
laboravit
erga
nos.
7.
Salutate
Andronicum
et
Iuniam,
cognatos
meos
et
concaptivos
meos,
qui
sunt
insignes
inter
apostolos:
qui
etiam
ante
me
fuerunt
in
Christo.
8.
Salutate
Ampliam
dilectum
meum
in
Domino.
9.
Salutate
TJrbanum
adiutorem
nostrum
in
Christo,
et
Stachyn
dilectum
meum.
10.
Salutate
Apellen
probatum
in
Christo:
salutate
eos,
qui
sunt
ex
Aristobuli
familiaribus,
ll.
Salutate
Eerodionem
cognatum
meum:
salutate
eos,
qui
sunt
ex
Narcissi
familiaribus,
hos,
qui
sunt
in
Domino.
12.
Salutate
Tryphaenam
et
Tryphosam,
quae
laborant
in
Domino:
salutate
Persidem
dilectam,
quae
multum
laboravit
in
Domino.
13.
Salutate
Rufum
electum
in
Domino,
et
matrem
illius
ac
meam.
14.
Salutate
Asyncritum,
Phlegontem,
Hermam,
Patrdbam,
Mercurium,
et
qui
cum
his
sunt
fratres.
15.
Salutate
Philologum
et
Iuliam,
Ner
eum
et
sororem
eius,
et
Olympam,
et
qui
cum
his
sunt,
omnes
sanctos.
16.
Salutate
vos
invicem
in
osculo
sancto.
Salutant
vos
ecclesiae
Christi.
1.
Commendo
autem
vobis,
ete.
Bona
pars
huius
capitis
in
salutationibus
consumitur:
quae
quoniam
nihil
habent
difficultatis,
supervacuum
esset
in
illis
prolixe
immorari.
Ego
ea
tantum
attingam,
quae
nonnullam
expositionis
lucem
requirent.
Principio
commendat
Phoeben,
cui
epistolam
perferendam
dabat
Commendat
autem
primum
eam
ab
officio,
quia
honestissimo
ac
sanctissimo
ministerio
in
ecclesia
fungeretur:
deinde
alteram
causam
affert
cur
illam
suscipere
omnibusque
officiis
prosequi
debeant:
quia
se
illa
semper
omnibus
piis
impenderit.
Quia
ergo
ministra
est
Cenchreensis
ecclesiae,
eo
nomine
ipsam
in
Domino
suscipi
iubet.
Et
quum
addit,
ut
dignum
est
sanctis1),
innuit
fore
indignum
Christi
servis,
si
nullum
ei
honorem
nullamque
benignitatem
exhibeant.
Et
sane
quum
omnia
Christi
membra
dilectione
complecti,
tum
vero
eos,
qui
publicam
in
ecclesia
functionem
gerunt,
et
colere
et
singulari
amore
atque
honore
prosequi
decet.
Deinde
quemadmodum
illa
semper
officiosa
fuit
erga
omnes,
ita
ei
nunc
vicissim
in
suis
negotiis
opem
auxiliumque
ferri
iubet.
Est
enim
humanitatis,
eum,
qui
natura
propensus
est
ad
beneficentiam,
si
quando
ope
aliorum
indigeat,
non
destituere.
Ac
quo
magis
animos
eorum
inclinet,
se
quoque
inter
eos
numerat
quibus
illa
benefecit.
Porro
ministerium
hoc,
de
quo
loquitur,
quale
fuerit,
ipse
alibi
docet
(1.
Timoth.
5,
9).
Quemadmodum
enim
ex
publico
ecclesiae
aerario
alebantur
pauperes:
ita
publico
officio
ourabantur.
Ad
hanc
curationem
legebantur
viduae,
quae
domesticis
oneribus
solutae,
nullis
liberis
impeditae,
totas
se
Deo
et
pietatis
officiis
consecrare
cupiebant:
itaque
receptae
in
hanc
*)
decet
sanctos
|