55:283
283
EPIST.
PETRI
I
284
locum
illum
adducere
voluerit
Petrus,
sive
tritam
ac
proverbialem
sententiam
(quod
mihi
probabilius
est)
citaverit,
sensus
est,
formidabile
Dei
fore
iudicium
adversus
impios,
quum
tam
spinosa
et
difficilis
sit
electis
via
ad
salutem.
Hoc
autem
ideo
dictum
est,
ne
secure
delitiemur,
sed
in
peragendo
cursu
nostro
simus
solliciti
:
deinde
ne
molle
ac
delicatum
iter
appetamus,
cuius
finis
erit
horrendum
praecipitium.
Porro
quum
dicit
iustum
vix
servari,
hoc
ad
praesentis
vitae
difficultates
referri
debet.
Nam
cursus
noster
in
mundo,
tanquam
periculosa
navigatio
est
inter
multos
scopulos,
multisque
procellis
ac
tempestatibus
infesta.
Nemo
itaque
ad
portum
pervenit,
nisi
qui
effugerit
ex
mille
mortibus.
Interea
certum
est
nos
regi
Dei
manu,
nec
esse
nobis
periculum
a
naufragio,
quamdiu
illum
habemus
gubernatorem.
Quare
absurdi
fuerunt
interpretes,
qui
putarunt
nos
aegre
ac
difficulter
servandos
esse,
ubi
ad
Dei
iudicium
ventum
fuerit.
Praesens
enim
tempus,
non
futurum
Petrus
designat
:
nec
Dei
rigorem
praedicat,
sed
docet
quot
et
quam
ardua
discrimina
superanda
sint
homini
christiano,
priusquam
ad
metam
pertingat.
Peccator
hic
pro
scelerato
capitur:
quemadmodum
iustos
nominat,
non
qui
penitus
absoluti
sint
in
iustitia,
sed
qui
recte
vivere
student.
19.
Itaque
qui
patiuntur.
Concludit,
aequo
animo
ferendas
esse
persequutiones,
quia
in
illis
facilior
multo
est
piorum
conditio
quam
infidelium,
quum
prosperis
rebus
ad
votum
fruuntur.
Reducit
tamen
in
memoriam,
nihil
nisi
Dei
permissu
nos
pati:
quod
multum
ad
consolationem
valet.
Quum
dicit,
animas
suas
Deo
commendent,
perinde
est
ac
si
dixisset,
se
ipsos
ac
vitam
suam
tradant
in
fidem
Dei.
Porro
eum
vocat
fidum
possessorem,
quia
fideliter
servat
ac
tuetur
quidquid
in
tutelam
suam
vel
dominium
recepit.
Alii
conditorem
vertunt:
et
xitaxyjc
utrunque
Graecis
significat.
Sed
prior
sensus
mihi
magis
placet:
quia
dum
vitam
nostram
deponi
iubet
apud
Deum,
ipsum
eius
custodem
facit.
Addit,
in
benefaciendo,
ne
fideles
illatas
sibi
iniurias
retalient,
sed
potius
benefaciendo
certent
cum
improbis
a
quibus
laeduntur.
CAPUT
Y.
1.
Presbyteros
qui
inter
vos
sunt,
hortor
ego
qui
simul
sum
presbyter,
et
testis
passionum
Christi,
et
gloriae
quae
revelabitur,
particeps:
2.
pascite,
quantum
in
vobis
est,
gregem
Dei:
episcopatu
fungentes
non
coacte,
sed
voluntarie:
neque
turpis
lucri
causa,
sed
liberaliter:
3.
nec
tanquam
dominium
exercentes
adversus
cleros,
sed
ut
sitis
exemplaria
gregis.
4.
Et
quum
apparuerit
princeps
pastorum,
reportabitis
immarcessibilem
gloriae
coronam.
|