5:283  EPISTOLA  II.  familia,  et  mensae  elegantia,  et  omne  deliciarum  magnificentiaeque  genus  continetur.  At  enim  universam  istarum  ineptiarum  vanitatem  tantisper  ex  animi  intuitu  semove,  dum  Veram  muneris  tui  rationem  mecum  e  verbo  Dei  recognoscas.  Episcopus  creatus  es.  Instat  tibi  mox  sua  exhortatione  apostolus  Paulus:  prospiciendum  esse  tibi,  quod  acceperis  in  Domino  ministerium,  ut  illud  impleas  (Col.  4,  17).  Ministerii  nomen  quum  audis,  et  constitutum  te  aliis  debitorem,  neque  tuo  te  commodo,  sed  in  rem  usumque  aliorum  episcopum  esse  succurrat.  Ministerium  autem  ipsum  quale  sit,  ut  non  sine  causa  videre  iubet,  ita  diligenter  in  hanc  curam  est  incumbendum.  Nam  neque  pascendae  Christi  ecclesiae  praefectum  esse,  res  est  vulgaris  momenti:  nec  levis  operae  negotium,  functionem  ipsam  fideliter  exercere:  neque  mala  fide  administrare,  [pag.  49]  mediocre,  facilisque  veniae  delictum.  Quos  ecclesiae  suae  pastores  Dominus  praeficit,  eos  se  in  populi  sui  tutelam  et  custodes  apponere,  et  speculatores  collocare  testatur  (Is.  62,  6;  Iezech.  3,  17).  Tantum  ponderis  vel  his  duobus  verbis  subest,  quantum  ad  erigendas  omnium  mentes  satis  esse  debeat,  ne  tanta  in  procuratione  vel  contemptu,  vel  securitate,  vel  ignavia,  vel  negligentia  torpescant.  Non  hic  ago  de  ordinis  dignitate:  operis  etiam  molem  nondum  attingo:  sed  de  ipsa  duntaxat  rei  magnitudine  loquor,  ne  exigua  contemptibilique  in  provincia  versari  se  putent,  quibus  est  id  muneris  a  Domino  demandatum.  Sunt  igitur,  quicunque  regendis  ecclesiis  praesunt,  custodes  populo  Dei  constituti,  qui  eius  curam  et  habeant  et  gerant:  sunt  et  speculatores,  qui  in  eius  salutem  invigilent:  praeclara  omnino  administratio,  dignissimaque  (si  qua  alia  sub  coelo  digna  est)  in  qua  nervi  omnes  contendantur,  tota  ingenii  vis  explicetur,  omnes  denique  et  animae  et  corporis  partes  desudent.  Simul  enim  et  oeconomi  intelliguntur  in  Domini  familia  constituti,  et  in  moderando  eius  regno  quidam  veluti  procuratores.  Qualis  vero  oeconomiae  species?  Non  ad  tenue  sane  sordidumque  aliquod  ministerium,  sed  ad  dispensanda  coelestis  sapientiae  mysteria  (1Cor.  4,  1),  adeoque  ad  ipsam  Dei  domum  exaedificandam  et  constituendam  (1  Cor.  3,  10)  destinantur.  Qualis  regni  procuratio?  Non  ea  certe  quae  exigua  aliqua  in  parte  aut  leviculis  functionibus,  sed  quae  in  exserenda  exercendaque  ad  fidelium  salutem  Domini  potentia  versetur:  Quare  et  sal  terrae,  et  lux  mundi  (Matth.  5,  13),  et  angeli  Dei  (Mal.  2,  7),  et  ipsius  Domini  cooperarii  (1  Cor.  3,  9)  vocantur,  quicunque  docendi  personam  in  ecclesia  Domini  sustinent:  ipsa  autem  praedicatio,  et  virtus  Dei  in  salutem  omni  credenti  (Rom.  1,  16),  et  regnum  Dei  (Matth.  4,  17)  nuncupatur.  Haec  ergo  provinciae  magnitudo,  si  oscitantiam  omnem  excutere  tibi  debet,  ubi  ad  ipsam  operis  molem  animum  converteris,  enarrari