41:283
283
PRAELECTIONES
284
idque
in
gressibus
suis.
Hac
voce
clarius
explicat
quod
prius
diximus
de
similitudine
diluvii.
Dicit
igitur
terras
omnes
illis
expositas
fore,
quantumvis
munitae
fuerint
urbes,
quae
illos
tegerent
quasi
multis
claustris
oppositis,
ac
proinde
fore
illis
apertam
viam,
quia
nemo
impediet
quominus
perrumpant
per
totum
Orientem,
et
simul
etiam
subigant
et
urbes
et
pagos,
et
oppida,
quod
etiam
scimus
eventu
fuisse
completum.
Ergo
in
hoc
toto
contextu
videmus
nihil
coactum
esse,
sed
optime
quadrare
historiam
cum
vaticinio.
Postea
adiungit,
44.
Rumores
vero
(auditus
ad
verbum,
hoc
est,
qui
audientur)
terrebunt
eum
ab
oriente,
et
ab
aquilone,
egredieturque
eum
ira
magna,
ut
perdat
et
internecione
deleat
multos.
Hic
videtur
angelus
diversum
aliquid
tradere,
quod
scilicet
Romanis
non
ita
feliciter
succedet,
quin
quasi
subsistant
in
medio
cursu
victoriarum.
Dicit
enim
ipsos
territum
iri
rumoribus:
sed
bene
omnia
conveniunt,
quia
etsi
Romani
domuerint
quasi
nullo
negotio
et
intra
paucos
annos
totum
Orientem,
scimus
tamen
postea
fuisse
illis
res
adversas.
Nam
Crassus
spoliato
templo
misere
periit,
et
secum
perdidit
quasi
Romani
imperii
florem:
victus
est
ad
Carras
ingenti
proelio,
non
procul
Babylone,
proditus
scilicet
ab
exploratore
cui
nimium
fidebat.
Postea
iterum
Antonius,
quum
partiti
essent
orbem
terrarum
in
tres
partes,
ipse
et
Octavius,
et
Lepidus,
iterum
misere
afflictus
fuit
in
eodem
fere
loco
adversus
Parthos.
Non
mirum
igitur
est
quod
dicit
angelus
territum
iri
ab
oriente
et
a
septentrione
Romanos,
sicut
re
ipsa
etiam
contigit.
Sed
tamen
dicit
venturos
in
magna
iracundia,
quasi
diceret,
etiamsi
multas
copias
amittant,
etiamsi
graves
sint
illae
clades,
non
tamen
ideo
deficient
animis.
Scimus
enim
semper
in
rebus
desperatis
ipsos
quasi
apros
vel
truculentas
bestias
fuisse
concitatos
furore,
ut
in
mortem
ipsam
ruerent.
Et
hoc
etiam
factum
est
praesertim
Augusto
dominante.
Nam
ille
feliciter
aliquanto
pugnavit
cum
Parthis,
et
coegit
ipsos
ad
deditionem,
imposuit
conditiones
quasi
victor,
et
coegit
etiam
aquilas
referre,
quoniam
haec
erat
maxima
ignominia,
quod
translatae
erant
aquilae
in
Persidem.
Coegit
igitur
ipsos
referre
aquilas,
et
ita
abolevit
dedecus,
quod
contractum
fuerat
ab
Antonio.
Videmus
ergo
etiam
optime
fluere
contextum,
quod
scilicet
venient
Romani
cum
magna
iracundia
ad
perdendos
multos,
quamvis
putabunt
Parthi
se
tranquillos
fore
multis
saeculis,
neque
unquam
ausuros
esse
Romanos
quidquam
tentare
vel
aggredi.
Nunc
sequitur,
45.
Et
figet
tabernacula
palatii
sui
inter
maria
ad
montem
desiderii
sanctitatis,
et
veniet
ad
finem
suum,
et
non
auxiliator
ei.
|