[SEARCH HOME] | [CONTENTS] | [기독교강요 라틴어-영어 문장별 대조본] | [원문칼빈전집안드로이드앱]

IOANNIS CALVINI OPERA QUAE SUPERSUNT OMNIA
volume column dictionary *for dictionary, click or touch the word
[Pre] [Next] [Original Text Jpg]


29:283  283  HOMILIA  IV.  284  ferre:  sed  asseveratione  quadam  utitur  cuius  vis  a  iuramento  longe  est  dissimilis.  Quum  per  alicuius  vitam  iuratur,  hoc  ipso  quod  ea  in  testem  assumitur,  eandem  esse  pretiosissimam  iuranti  aperta  est  professio.  Si  per  Dei  vitam  Anna  iuravisset,  ita  Dei  vitam,  id  est  aeternam  esse,  et  sibi  caram  esse  professa  fuisset.  At  quum  testem  vitam  Heli  dicti  sui  facit,  ita  quanta  Helin,  ut  Dei  viventis  sacerdotem,  observantia  colat,  ostendit.  Et  quidem  huius  loci  verus  ac  simplex  est  sensus,  diligenter  observandus,  ne  ad  iuramenta  levia  et  inania,  temere  illum  Dei  nomine  sine  occasione  abutentes  trahamus:  nam  qui  res  creatas  cum  Dei  maiestate  miscet,  eandem  et  ille  aboleat  necesse  est.  Quare  soli  Deo  reservandum  quod  ipsi  proprium  uni  est,  quippe  consortis  omnis  impatienti.  Ac  proinde  si  rerum  creatarum  mentio  inciderit,  omni  formula  iurandi  sciamus  abstinendum:  ne  in  totidem  idola  creaturas  convertamus.  Porro  Anna  sic  infantem  Deo  consecrat,  ut  eum  dicat  omnibus  diebus  quibus  fuerit  Iehovae  esse  datum.  Voce  utitur  scriptura  sacra  hebraea  quae  et  petere  et  dare  significat  :  et  sane  utrumque  simul  complectitur,  et  datum  a  Deo  infantem,  et  precibus  votoque  impetratum  :  quod  non  ita  commode  potest  alio  idiomate  repraesentari:  satis  tamen  perspicuus  est  sensus,  nempe  se  a  Deo  impetratum  precibus  infantem  eidem  dare  dicare.  Itaque  hanc  de  filio  concepit  opinionem,  fore  ut  sanctuario  in  sempiternum  ministraret.  Neque  vero  nodus  aliquis  in  hac  voce,  perpetuum,  quaerendus  :  quandoquidem  de  huius  qui  Deo  dicabatur  ministerio  ac  aetate  est  intelligenda,  non  autem  ut  eam  Iudaei  plerumque  exponunt  de  saeculo,  quod  est  centum  annorum,  aut  de  annis  quinquaginta,  quod  Levitis  tempus  ad  quietem  praescriptum  est:  Anna  simpliciter  donum  istud  Deo  oblatum  dicavit  in  perpetuum,  seque  omni  materno  iure  abdicavit,  ut  in  sempiternum,  puta,  toto  vitae  suae  curriculo,  ministraret  altari  Domini.  Ex  quibus  iterum  licet  perspicere  Annam  prolis  fuisse  quidem  cupidam,  sed  non  tamen  suorum  commodorum  studiosam,  verum  hoc  tantum  exoptasse,  ne  amplius  opprobrio  sibi  sterilitas  verteretur,  quod  ab  altera  uxore  Elcanae  factitatum  supra  docuimus.  Deinde  donum  a  Deo  collatum  eo  animo  recepisse,  ut  sponte  materna  omni  autoritate  sese  abdicarit,  quam  plerumque  matres,  praesertim  ad  senectutem  vergentes,  a  suis  liberis  requirunt,  ut  liberis  tanquam  senectutis  scipionibus  utantur.  Nihil  hic  Anna  tale  de  se  profert:  sed  privatae  utilitatis  oblita  Deo  gloriam  omnem  attribuit:  satis  bene  secum  agi  rata,  modo  Deus  glorificaretur.  Et  quidem  aequum  est  Deo  omnia  nostra  cedere,  quaecunque  tandem  illa  sint,  licet  etiam  hic  peculiaris  quaedam  est  ratio.  Caeterum  dicuntur  sacrificasse  et  adorasse  coram   

[Pre] [Next]


Copyright ⓒ 2018 In Hyuk Lee. All rights reserved. http://blog.naver.com/isaaci