29:283
283
HOMILIA
IV.
284
ferre:
sed
asseveratione
quadam
utitur
cuius
vis
a
iuramento
longe
est
dissimilis.
Quum
per
alicuius
vitam
iuratur,
hoc
ipso
quod
ea
in
testem
assumitur,
eandem
esse
pretiosissimam
iuranti
aperta
est
professio.
Si
per
Dei
vitam
Anna
iuravisset,
ita
Dei
vitam,
id
est
aeternam
esse,
et
sibi
caram
esse
professa
fuisset.
At
quum
testem
vitam
Heli
dicti
sui
facit,
ita
quanta
Helin,
ut
Dei
viventis
sacerdotem,
observantia
colat,
ostendit.
Et
quidem
huius
loci
verus
ac
simplex
est
sensus,
diligenter
observandus,
ne
ad
iuramenta
levia
et
inania,
temere
illum
Dei
nomine
sine
occasione
abutentes
trahamus:
nam
qui
res
creatas
cum
Dei
maiestate
miscet,
eandem
et
ille
aboleat
necesse
est.
Quare
soli
Deo
reservandum
quod
ipsi
proprium
uni
est,
quippe
consortis
omnis
impatienti.
Ac
proinde
si
rerum
creatarum
mentio
inciderit,
omni
formula
iurandi
sciamus
abstinendum:
ne
in
totidem
idola
creaturas
convertamus.
Porro
Anna
sic
infantem
Deo
consecrat,
ut
eum
dicat
omnibus
diebus
quibus
fuerit
Iehovae
esse
datum.
Voce
utitur
scriptura
sacra
hebraea
quae
et
petere
et
dare
significat
:
et
sane
utrumque
simul
complectitur,
et
datum
a
Deo
infantem,
et
precibus
votoque
impetratum
:
quod
non
ita
commode
potest
alio
idiomate
repraesentari:
satis
tamen
perspicuus
est
sensus,
nempe
se
a
Deo
impetratum
precibus
infantem
eidem
dare
dicare.
Itaque
hanc
de
filio
concepit
opinionem,
fore
ut
sanctuario
in
sempiternum
ministraret.
Neque
vero
nodus
aliquis
in
hac
voce,
perpetuum,
quaerendus
:
quandoquidem
de
huius
qui
Deo
dicabatur
ministerio
ac
aetate
est
intelligenda,
non
autem
ut
eam
Iudaei
plerumque
exponunt
de
saeculo,
quod
est
centum
annorum,
aut
de
annis
quinquaginta,
quod
Levitis
tempus
ad
quietem
praescriptum
est:
Anna
simpliciter
donum
istud
Deo
oblatum
dicavit
in
perpetuum,
seque
omni
materno
iure
abdicavit,
ut
in
sempiternum,
puta,
toto
vitae
suae
curriculo,
ministraret
altari
Domini.
Ex
quibus
iterum
licet
perspicere
Annam
prolis
fuisse
quidem
cupidam,
sed
non
tamen
suorum
commodorum
studiosam,
verum
hoc
tantum
exoptasse,
ne
amplius
opprobrio
sibi
sterilitas
verteretur,
quod
ab
altera
uxore
Elcanae
factitatum
supra
docuimus.
Deinde
donum
a
Deo
collatum
eo
animo
recepisse,
ut
sponte
materna
omni
autoritate
sese
abdicarit,
quam
plerumque
matres,
praesertim
ad
senectutem
vergentes,
a
suis
liberis
requirunt,
ut
liberis
tanquam
senectutis
scipionibus
utantur.
Nihil
hic
Anna
tale
de
se
profert:
sed
privatae
utilitatis
oblita
Deo
gloriam
omnem
attribuit:
satis
bene
secum
agi
rata,
modo
Deus
glorificaretur.
Et
quidem
aequum
est
Deo
omnia
nostra
cedere,
quaecunque
tandem
illa
sint,
licet
etiam
hic
peculiaris
quaedam
est
ratio.
Caeterum
dicuntur
sacrificasse
et
adorasse
coram
|