10.1:282
quo
affectu
id
faciam.
Decet
certe
unumquemque
iuxta
cognitionis
a
Domino
concessae
modum,
vitam
suam
instituere.
Nam
quo
magis
bonum
ac
malum
nobis
innotuit,
tanto
minus
est
excusationis,
si
hoc
non
fugiamus,
illud
sectemur.
Si
dixero
edoctum
fuisse
me
verbo
Domini,
puram
non
esse
religionis
formam,
quae
vulgo
hodie
est
recepta
et
sanctissima
habetur,
proptereaque
non
potuisse
eam
amplecti,
quin
Deum
offenderem
magis
quam
colerem,
peto
iterum
tua
a
maiestate,
Caesar,
ne
superbiae
ascribatur:
neque
enim
aut
oculatum,
aut
ingeniosum,
aut
prudentem,
aut
circumspectum
esse
me
dico
super
alios.
Nihil
mihi
istorum
vel
arrogo
vei
tribuo.
Imo
vero
ingenue
agnosco
et
fateor,
eam
esse
meam
imbecillitatem,
[pag.
23]
ut
minime
eo
evadere
potuerim,
vel
naturali
meo
ingenio,
vel
alicunde
comparato
iudicio.
Sed
ita
visum
fuit
Deo
meo,
pro
infinita
sua
bonitate
,
viam
illam,
quae
alioqui
plane
ignota
mihi
erat,
commonstrare:
non
quidem
ut
doctoris
titulum
induerem,
sed
ut
obedienter
modesteque
sequerer
quo
ducebat.
Sic
itaque,
quod
alii
ignorantia
obvoluti
fortasse
faciunt
bono
quodam
zelo,
facere
non
potui
sine
impia
pervicacia,
ex
quo
Domini
voluntatem
cognovi.
Res
tota
in
hoc
sita
est,
Caesar,
quod
Dominus
coli
vult
ea
quam
verbo
suo
praescripsit
ratione,
et
graviter
vetat
hic
nos
aliquid
moliri
ex
nostro
ingenio,
vel
suis
de
vero
cultu
edictis
quidquam
adiicere.
Atqui
religionem
hodie
usitatam
homines
fere
totam
commenti
sunt,
sine
ullo
verbi
Domini
suffragio.
Imo
vero
plurima
insunt,
quae
manifeste
pugnant
cum
sancta
scriptura,
et
si
quid
habeat
quod
ea
niti
videatur,
ita
vitiatum
est,
ut
vix
ullam
deprehendere
similitudinem
liceat.
Testor
equidem,
si
mihi
integrum
fuisset
Deum
pure
colere,
et
iis
quas
damnat
superstitionibus
abstinere
sine
ullo
tumultu,
vel
scandalo:
interimque
familiam
meam
tueri,
et
recte
instituere,
simul
et
obsequium,
quod
[pag.
24]
tuae
maiestati
debebam,
reddere:
nil
fuisse
potius
mihi
futurum,
quam
in
patria
habitare.
Nec
vereor,
ut
re
tota
penitus
perspecta,
alicuius
vanitatis
suspecta
sit
haec
meo
protestatio.
Illud
vero
si
non
liceret:
saltem
hoc
summopere
optassem,
aliquam
mihi
a
tua
maiestate
audientiam
dari,
rei
toti,
qualis
qualis
est,
patefaciendae.
Sed
quum,
sicuti
iam
a
me
dictum
est,
non
ignorarem
eos,
qui
mihi
domi
infesti
erant,
tuam
maiestatem
erga
me
irritasse:
malui
cedendo
excusationes
omnes
omittere,
quam
esse
tibi
molestus.
Praeterea
eos
intelligebam,
qui
privati
sui
commodi
et
ambitionis
magis
studiosi
sunt,
quam
tuae
vel
dignitatis
vel
salutis,
totos
in
eo
esse,
ut
tuam
maiestatem
inflamment
adversus
eos,
qui
crassissimos
eorum
errores
attingere
audeant,
vel
alioqui
nutu
significent,
nolle
se
illis
subscribere.
|