8:281
281
PRAEDESTINATIOISE.
282
Deum?
Vel
haec
obiectio
sine
ratione
ingeritur,
vel
nullum
praevisis
operibus
locum
dabat
Pauli
doctrina.
Quae
enim
iniustitiae
suspicio
concipi
potest,
ubi
Deus
gratiam
omnibus
communiter
offert,
facit
autem
ut
ea
digni
fruantur?
Denique
quum
electionis
vel
reprobationis
causam
in
futuris
operibus
constituunt,
hanc
ipsam
quaestionem,
quam
sibi
Paulus
obiicit
[pag.
54],
effugere
et
solvere
sibi
videntur.
Unde
perspicuum
est,
nova
ista
sapientia
non
fuisse
instructum.
Esto,
adversarios
Paulus
importune
et
nullo
colore
inducat
de
iustitia
Dei
litigantes.
Obiectionem
quomodo
repellat,
videndum.
Verba
sunt:
Absit,
nam
Moysi
dicit;
miserebor
cuius
miserebor,
et
miserabor
quem
miseror.
Nibil
fore
aptius
video,
quam
ut
Augustini
verbis
ad
hunc
locum
explicandum
utar.
Mirum,
inquit,l)
quum
his
coarctantur
angustiis,
in
quanta
se
abrupta
praecipitent,
metuentes
retia
veritatis.
Ideo,
inquiunt,
nondum
natorum
alium
oderat,
alium
diligebat,
quia
eorum
futura
opera
praevidebat.
Quis
istum
acutissimum
sensum
defuisse
apostolo
non
miretur?
Hoc
quippe
ille
non
vidit,
quando
sibi
velut
adversantis
obiecta
quaestione,
non
id
potius
tam
breve,
tam
apertum,
tam
verum,
sicut
isti
putant,
absolutumque
respondit.
Quum
enim
rem
stupendam
proposuisset,
quomodo
de
nondum
natis,
qui
nihildum
boni
aut
mali
egerant,
recte
dici
potuerit,
quod
unum
dilexerit
Deus,
alium
odio
habuerit:
Quid
ergo
dicemus?
ait:
numquid
iniquitas
apud
Deum?
Hic
ergo
erat
locus,
ut
diceret
quod
isti
sentiunt:2)
Futura
enim
Deus
opera
praevidebat.
Non
autem
apostolus
hoc
dicit,
sed
potius,
ne
quisquam
de
suorum
operum
audeat
meritis
gloriari,
ad
Dei
gratiam
commendandam
voluit
valere
quod
dixerat.
Moyses
enim
[pag.
55]
dicit:
Miserebor
cuius
misertus
fuero.
Ubi
nunc
merita?
Ubi
opera
vel
praeterita,
vel
futura,
tanquam
liberi
arbitrii
viribus
adimpleta,
vel
adimplenda?
Nonne
apertam
protulit
apostolus
de
gratuitae
gratiae
commendatione
sententiam?
Hactenus
Augustini
verba
recensui.
Fingamus
nihil
tale
unquam
eum
dixisse.3)
Quum
expedita
esset
solutio,
Deum
ex
futuris
operibus
discernere
inter
homines:
cur
Paulus
se
magis
intricat,
et
totam
in
Dei
arbitrio
causam
esse
sitam
asserit?
Primo
enim
Dominus
apud
Moysem
liberum
sibi
ius,
ubi
placuerit,
exserendae
misericordiae
vindicat:
ne
quis
legem
illi
praescribere
ausit:
deinde
ex
tota
populi
multitudine
sumpturum
se,
quos
voluerit
liberandos,
pronunciat.
Foedifragi
pariter
omnes
erant.
Non
dicit,
hunc
sibi
fore
delectum:
ut
si
quos
reperiat
venia
dignos,
illis
sit
propitius:
sed
praecise
misericordiae
se
arbitrum
1)
Epistol.
105
ad
Sixtum.
2)
ce
que
ceux-ci
inventent.
3)
Add.
et
venons
au
faict
|