7:281
281
CUM
SCHOLIIS,
282
semper
in
Domino
speravimus,
et
nunc
etiam
speramus:
ideo
nos
[pag.
35]
plus
illius
provinciae
commodis,
quam
ullius
alterius
consulentes,
(41)
ad
Germaniae
fores,
Tridentum
usque,
legatos
nostros
miserimus.
Sed
vocavimus,
et
non
erat
qui
audiret,
venimus,
et
non
erat
vir.
Verum
nec
propterea
desistimus,
sed
adhuc
vocamus
et
clamamus
ad
te
et
ad
caeteros
principes.
Clamamus
vero
cum
propheta
Davide:
(42)
Venite,
ploremus
coram
Deo:
nec
enim
aptius
principium
concilii
esse
poterit.
Et
cum
Daniele:
Oro
pro
peccatis
meis
et
populi,
accuso,
confiteor,
obsecro:
Domine,
peccavimus,
iniquitatem
fecimus,
et
impie
egimus
et
recessimus,
nolis
confusio
faciei,
regibus
nostris,
principibus
etjpatribus
nostris,
quia
peccavimus
:
tibi
autem
Domine
misericordia
est
et
propitiatio.
Ad
tale
ergo
concilium
te
vocamus,
(43)
in
quo
angelos
ipsos
assessores
habere
[pag.
36]
speramus,
qui
si
super
uno
peccatore
poenitentiam
agente
gaudent,
quanto
magis
super
universa
ecclesia,
cuius
ipsi
pars
sunt,
ad
poenitentiam
congregata,
gaudebunt?
Huc
accedit,
quod
saluti
christiani
populi
ab
imminente
potentissimo
et
perpetuo
nominis
christiani
hoste,
Turcarum
tyranno,
quo
pacto
nisi
per
ducit,
Deum
agnosci
unum
ab
omnibus,
pura
Christi
doctrina
et
auspiciis
gubernari
totum
mundum,
nisi
ipse
pro
capite
adoretur.
Ergo
utcunque
Deum,
nisi
falso,
invocare
testem
nequeat,
qui
Deum
nullum
habet,
ne
tamen
semper
mentiri
eum
putes,
unum
hoc
vere
affirmat,
sibi
nihil
esse
magis
in
votis,
quam
sub
iugum
suum
omnes
redigere
qui
avolarunt,
et
quos
pro
indomitis
habet.
41)
Quasi
vero
vocaverit
spe
colligendi,
ac
non
potius
de
industria
tempus
elegerit,
quod
esset
ab
omni
pacata
consultatione
alienissimum.
Quum
satis
compertum
haberet,
bello
distineri
duos
praecipuos
christiani
orbis
monarchas,
et
iam
pluribus
locis
classicum
propemodum
canere,
concilium
habere
se
velle
simulavit.
Quis
tam
stultum
fuisse
credat,
ut
speraverit?
Unde
etiam
coniecturam
facere
licet,
nihil
eum
nisi
per
simulationem
gerere.
Nam
qui
factum
[pag.
77]
est,
ut
tranquillis
rebus
cessaverit,
et
quum
aliquamdiu
volitasset
concilii
mantuani
indictio,
et
postea
veronensis,
utrumque
in
bullam
evanuerit,
nunc
autem
in
medio
armorum
strepitu,
et
tempore
turbulento,
se
tanquam
in
optima
opportunitate
commoveat?
42)
O
prostitutam
impudentiam!
Mirum,
nisi
scribae
suo
mandaverit,
ut
inter
scribendum
ingemisceret,
ac
lacrymulam
unam
extorqueret
ab
oculo
sinistro.
Sed
non
minus
stultus
est
quam
improbus,
qui
coram
Caesare
hanc
fabulam
agit,
quasi
sit
illi
incognitus.
Quaerat
ergo
peregrinum.
Tametsi
quis
reperietur
ab
oriente
in
occidentem
usque,
qui
eum
Deo
hic
et
hominibus
illudere
nesciat?
Sed
pergamus.
Locum
quem
indicit
concilio?
Tridentum.
Valde
est
idoneus,
siquidem
tam
fatui
erunt
Grermani,
ut
in
medias
lupi
fauces
ultro
se
ingerant.
Qualis
erit
consessus?
Milesiorum
scilicet,
qui
ne
imaginem
quidem
boni
viri
inter
se
ferre
possint.
Qualis
in
cognoscendo
aequitas
aut
moderatio?
Forte
ad
placidam
piamque
deliberationem
integri,
nec
ullis
praeiudiciis
occupati
accedent.
Imo
iam
dicit
causam
Frenesius,
quae
in
disputationem
vocatur,
iam
damnatam
|